کانون گردشگران جوان ایران سفر مسولانه و ارزان قیمت
گزارش پیاده روی یکروزه امامه به کلوگان ۹۱۰۲#
زمان : یکم اردیبهشت نود و یک
وسیله نقلیه : مینی بوس
همراهان : ۱۱ نفر
اولین روزِ یکی از زیباترین ماه های سال را بعد از یک بارشِ بهاری، طبق قرارِ قبلی ساعت ۶ صبح در پارکِ نوشین آغاز کردیم. بعد از جمع شدن تمامی همسفران و خرید صبحانه و گذر از بزرگراه بابایی، مسیر جاده لشکرک که به اوشان و از آنجا به فشم می رسد، را انتخاب کردیم. مقصد ما روستای امامه و انتهای مسیر پیاده روی مان روستای کلوگان (۳ کیلومتر بعد از اوشان) است، با دیدن تابلوی روستای کلوگان زمان و مکان قرار بعد از ظهر را با آقا رسول چک و به سمت امامه حرکت می کنیم. بسیاری از گردشگران و کوه نوردان مسیر کلوگان به امامه را انتخاب می کنند ولی با توجه به کم کردن ارتفاع از امامه به کلوگان به نظر می رسد مسیر دوم راحت تر باشد. در مسیر اصلی جاده فشم یک فرعی دارد که شما را به سمت روستای امامه هدایت می کند. حول و حوش ساعت ۸ از مینی بوس پیاده شده (در میدان اصلی امامه) و خود را برای طی مسیر آماده می کنیم. هوای مطلوب، بند کفش ها محکم، روحیه گروه بالا، همه نویدِ یک روز شاد و با نشاط را می دهد.
باغ های میوه به دلیل وجود خاک حاصلخیز و دارا بودن منابع نسبتاً خوب آب رونق فراوانی دارد، همچنین وجود چشم انداز های بی نظیر به ویژه در فصل بهار و تابستان علاقه مندانِ بسیاری را به این منطقه می کشاند. سردی هوا باعث شده بود بیشترِ درختان هنوز برگ نداده و تعدادی کمی در حال شکوفه زدن باشند. در ابتدا از خانه های محلی عبور کردیم ، مسیری که با پاکوب کاملاً مشخص می نمود و هیچ مشکلی ایجاد نمی کرد. با توجه به اینکه قبلاً از وجود رودخانه در مسیر آگاه شده بودیم و اینکه در طول مسیر حداقل ۲ بار رودخانه نوردی را در پیش داریم خود را برای این مهم آماده و آماده تر می کردیم. در اولین فرصت مناسب حدود ساعت ۹ صبحانه را در مکانی دنج و خلوت در کنار رودخانه صرف و با کمک طبیعت و دوستان آتشی افروختیم و چای را آماده کردیم.
بعد از صرف صبحانه و کسب انرژی لازم، اولین رودخانه نوردی که عمق آن حدود نیم متر بود را پشت سر گذاشتیم. دو روش وجود داشت یا بالا زدن پاچه ها و طیِ عرض رودخانه با دمپایی و با کمک طناب یا پرش از روی یک تکه سنگ، که همه به سلامت از آن گذشتیم.
در ادامه مسیر به یک دامنه کوه پوشیده از برف رسیدیم که در بالاترین قسمت آن آبشاری وجود داشت و بهونه ی خوبی بود تا عده ای از دوستان را به سمت خود بکشَد ! برف های نشسته روی کوه و پیراهن های آستین کوتاه ما و آفتاب درخشان دوگانگی جالبی به محیط داده بود.
بی درنگ ادامه راه را می پیماییم تا به آبشار برسیم. روییدن بوته های کنگر و گل های دیگه از دیگر جاذبه های طی مسیر بود. اندک اندک حضور گروه های علاقه مند دیگر را می شد حس کرد. حدود ساعت ۱۲ به پای آبشار کلوگان -که تا خود روستا حدود یک ساعت و نیم فاصله دارد- رسیدیم که گویی هفت طبقه به نظر می رسید و بسیار پر آب و خروشان (البته این آبشار در فصل تابستان خشک می شود) ، صدای گوش خراش برخورد آب با صخره ها و تراوش قطره های آن لحظات فرح بخشی را برایمان رقم زد.
بعد از آب تنی دوستان و عبور از آبشار به یک دشت سرسبز رسیدیم که فرصت خوبی برای نهار بود. باد هم به شدت می وزید و مقداری هوا را خنک کرده بود.
ساعت ۲ بعد از ظهر را نشان می دهد، بی درنگ به سمت روستای کلوگان عازم شدیم. رودخانه در سمت چپ ماست و وجود یخچال های طبیعی مسیر را جذاب کرده بود، البته جاهایی بود که قطر یخ ها کمتر شده بود که جایگاه مطمئنی برای گذاشتن قدم ها نبود. دو بارِ دیگه رودخانه نوردی می کنیم که البته یک بار آن اضافه بود. یکبار با کمک تنه درخت که به صورت افقی روی عرض رودخانه قرار داشت و یکبار هم به کمک تخته الوار که خوش بختانه همه به سلامت از آن گذشتیم. این بار رودخانه در سمت راست ما هست. هر چه بیشتر به روستای کلوگان نزدیک می شویم درختانِ گیلاس و آلبالو پر شکوفه را می شد دید. با انتخاب آخرین ایستگاه استراحت در نزدیک خانه های محلی تشنگی خود را برطرف کرده و ترجیح می دهیم آرامش ساکنین رو بهم نزنیم و منطقه رو ترک کردیم. رأس ساعت ۴ به محلی که از صبح با آقا رسول وعده کرده بودیم، رسیدیم و سفر یک روزه را به پایان رساندیم.
پیشنهاد: این برنامه یکی از زیباترین مسیرهای موجود در محدوده اوشان و فشم است و به دلیل راحتی و سبک بودن آن که در نصف روز براحتی قابل اجرا می باشد به همه دوستداران پیشنهاد می گردد برای دوری از زندگی شهری و فشارهای روزمرگی کاری ، یک روز وقت خود را به آن اختصاص بدهند.
ضمناً این مسیر پاکیزگی و نظافت نسبتاً خوبی داشت و کمتر زباله به چشم می خورد، لذا همچنان امیدواریم گردشگران و علاقه مندان رعایت این امر را بکنند تا همه بتونن از این طبیعت دلنشین استفاده کافی را ببرند.
کانون گردشگران جوان ایران – محمدرضا آیت الله زاده
