سفر به پاریس- شهر هنر

ارسال شده توسط: Afshin Iranpour در 1402/10/25 در اخبار کانون, سال 1402 یک نظر بدهید 148 بازدید

سفر به پاریس- شهر هنر

گزافه گویی نیست اگر بگویم که پاریس یکی از مهمترین و محبوب ترین مقاصد گردشگری است.

سفر ما به پاریس قسمتی از سفر ۹ روزه به فرانسه و غرب آلمان بود که تصمیم گرفتم جداگانه به آن بپردازم.

ما در شبانگاه ۱۳ دسامبر ۲۰۲۳ از جنوب شرقی حومه پاریس به منطقه Igny که هتل ما در آنجا واقع بود وارد پاریس شدیم و مجموعا چهار شب در هتل B&B Hotel Igny Palaiseau اقامت کردیم. این هتل در حومه شهر و منطقه ای خوش آب و هوا در جنوب پاریس قرار دارد و با توجه به خانه های ویلایی و بزرگ به نظر میرسد که افراد متمول در این منطقه زندگی می کنند. برخلاف بسیاری از هتلهای فرانسه، اتاق آن بزرگ بود و پارکینگ رایگان هم در اختیار مسافران قرار می داد. همه این موارد بعلاوه محیط آرام و صبحانه مناسب سبب شد تا در مدت اقامت در این هتل کاملا احساس آرامش داشته باشیم.

روز نخست، ۱۴ دسامبر ۲۰۲۳:

چون بلیط موزه لوور را در ساعت ۱۲:۳۰ رزرو کرده بودیم. تصمیم گرفتیم تا اتومبیل را در یک پارکینگ حوالی موزه پارک کنیم. کلا هزینه پارکینگ در پاریس گران است و پارکینگهای مسقف در مناطق مرکزی شهر بسیار گرانتر است و به همین سبب بیشتر گردشگران ترجیح می دهند تا برای گشت و گذار در مرکز پاریس از سیستم حمل و نقل عمومی بسیار کارآمد پاریس استفاده کنند.

با کمک نقشه گوگل به سمت مرکز پاریس به راه افتادیم. از میان منطقه جنگلی Meudon عبور کردیم و با عبور از روی پل sevres که یکی از پلهای مهم رود سن (Seine) است به خیابان ساحل شمالی رود سن رسیدیم و ادامه مسیر را از همین خیابان به سمت شرق ادامه دادیم. هنوز عملیات ساخت و ساز در بسیاری از قسمتهای پاریس وجود دارد و دلیلی است برای ایجاد ترافیک. رود سن رود بزرگ و بسیار مهمی در فرانسه و اروپا است. شهر پاریس در کنار این رود ساخته شد و با گسترش شهر هر چه بیشتر و بیشتر به حریم این رود تجاوز شد و امروزه تقریبا تا چند متری حاشیه رودخانه مراکز مختلفی احداث شده است. در محدوده شهر پاریس، رود سن دارای چند جزیره کوچک است. هنگامی که ما از پل Sevres عبور کردیم ابتدا جزیره Seguin با مرکز نمایشی Le Seine Musicale را دیدیم. کمی جلوتر جزیره Saint Germain که از نظر وسعت از بقیه بزرگتر است قرار دارد. جزیره Cygnes باریکه ای است که اهالی پاریس برای ورزش و قدم زدن به آنجا می آیند و در منتهی الیه شرقی آن مجسمه آزادی نصب شده که مدل کوچکی از مجسمه آزادی نیویورک است. این مجسمه یازده و نیم متر ارتفاع دارد و در سال ۱۸۸۹ توسط کمیته آمریکایی های پاریس به مناسبت صدمین سالگرد انقلاب فرانسه به این کشور اهدا شد. لازم به یادآوری است که مجسمه ای که هم اکنون در نیویورک قرار دارد و ارتفاع آن ۹۳ متر است، در سال ۱۸۸۶ توسط دولت فرانسه به ایالات متحده اهدا شد.

هر چه به برج ایفل نزدیک می شوید بیشتر به عظمت آن پی می برید. درست در روبروی برج ایفل، میدان تروکادرو (Trocadero) قرار دارد. این میدان جایی است که از آن می‌توانید چشم‌اندازی بی‌نظیر از برج ایفل داشته باشید، در باغ آراسته‌ و مزین آن گردش کرده و از موزه‌های جالبش دیدن کنید. این میدان در سال ۱۸۶۹ در زمان حکمرانی امپراطوری دوم، تحت عنوان «میدان پادشاه رم» ساخته شد. نام فعلی آن یعنی میدان تروکادِرو در سال ۱۸۷۷ به خاطر جنگی به همین نام در اسپانیا، اتخاذ شد.

میدان کنکورد یکی از معروفترین میدانهای شهر پاریس است که در کنار رود سن و انتهای شرقی خیابان شانزلیزه قرار دارد. در زمان انقلاب فرانسه افراد مهمی چون لویی شانزدهم، مادام آنتوانت و آنتوان لاوازیه توسط دستگاه گیوتین،در این مکان گردن زده شدند. در مرکز این میدان ستون تاریخی ابلیسک قرار دارد. این ستون از سوی والی مصر، محمدعلی پاشا به فرانسه هدیه داده شد. قدمت این ستون به دوره رامسس دوم می‌رسد و قدیمی‌ترین اثر موجود در فضای شهری پاریس است.

ماشین را در نزدیک موزه لوور و در یک پارکینگ مسقف پارک کردیم و از قسمت شرقی وارد محوطه موزه شدیم. ساعت حدود ۱۱ بود و باد خیلی سردی می وزید. چون بلیط ما برای ساعت ۱۲:۳۰ بود لذا می بایست کمی زمان خود را می گذراندیم تا اجازه ورود به ما بدهند. کمی در محوطه و در کنار هرمهای شیشه ای عکاسی کردیم.

سپس به سمت طاق پیروزی کاروسل ( Arc de Triomphe du Carrousel) رفتیم. این طاق در میان سال‌های ۱۸۰۶ تا ۱۸۰۸ برای یادبود پیروزی‌های ناپلئونی در سال پیش از آن ساخته شد. در بالای این طاق 4 اسب و یک کالسکه قراردادند تا یادآور نبردهای ناپلئون باشد. در زمان بازدید ما این طاق و مجسمه ها در حال مرمت بودند. برای مرمت مجسمه ها فضای زیر طاق را با دیوارهای پیش ساخته چوبی پوشیده بودند. افرادی که از این محل عبور می کردند می توانستند از پنجره های تعبیه شده مراحل مرمت این آثار را ببینند.

در باغ کاروسل که حد فاصل طاق پیروزی تا باغ تویلری قرار دارد تعدادی مجسمه که بیشتر آنها nude هستند به نمایش گذاشته شده اند.

در زمان مقرر وارد موزه شدیم. درب ورودی اصلی درست در زیر بزرگترین هرم شیشه ای است. پس از ورود بایست با آسانسور یا پله به اندازه یک طبقه پایین رفت و به لابی اصلی موزه رسید.

مکانی مخصوص برای قرار دادن کوله پشتی و کیف و سایر وسایل در نظر گرفته شده است. بازدیدکنندگان می توانند با ۵ یورو یک دستگاه اودیوگاید پیشرفته کرایه کنند و در هنگام بازدید از قسمتهای مختلف موزه اطلاعات مفیدی کسب کنند. این دستگاه به طور خودکار مکان شما را در هر قسمت از موزه نشان می دهد و شما می توانید توضیحاتی را درباره برخی اشیا که در مانیتور دستگاه میبینید، انتخاب کرده و گوش دهید.

موزه در حقیقت در کاخ لوور واقع شده که در اواخر سده ۱۲ تا اوایل ۱۳ میلادی، ساخت استحکامات آن به فرمان فیلیپ دوم آغاز گردید. امروزه نیز باقی‌مانده‌های این استحکامات و قلعه در زیرزمین موزه قابل مشاهده است. کاخ لوور فعلی، ساختمانی است که چندین مرتبه گسترش یافته. در سال ۱۶۸۲، لوئی چهاردهم، کاخ ورسای را مکان اصلی اقامت خود قرار داد و این مکان را تبدیل به محلی برای نمایش شکوه و عظمت سلطنتی نمود که از جملهٔ آنها می‌توان به نمایش مجموعهٔ عتیقه و باستانی یونان و روم اشاره داشت. موزه لوور از سال ۱۷۹۳ میلادی تا امروز به عنوان «موزهٔ عمومی» فعال بوده‌است. همانطور که میدانید، موزه لوور یکی از بزرگترین موزه های جهان است و بازدید از آن شاید به چند روز زمان نیاز داشته باشد. پس بهتر است چند گالری مهم را ابتدا انتخاب کنید و در صورت انرژی و زمان کافی از گالری های دیگر بازدید کنید. حتما توصیه می کنم که یا با یک تورلیدر مجرب به این موزه بروید و یا از اودیوگاید استفاده کنید. متاسفانه توضیحات کافی درباره اشیا در موزه وجود ندارد و یا به زبان فرانسوی است. برای من سالن تمدنهای کهن بین النهرین، ایران و قسمت مجسمه های یونانی- رومی از بقیه قسمت ها جذاب تر بود. بیش از نیمی از سالن ایران اشیا منطقه باستانی شوش است. در منطقه بین النهرین آثار بسیار زیادی از تمدنهای آشور، بابل و سومر وجود دارد. سالن مصر بازدیدکنندگان زیادی داشت ولی از چیزی که تصور می کردم خیلی ضعیف تر بود.

تمرکز موزهٔ لوور روی هنر، تاریخ بشر و فرهنگ است و آثار بسیاری در این زمینه‌ها در این موزه جای گرفته‌اند. علاقه مندان به تاریخ در هنگام بازدید از موزه لوور بسیاری از اشیا را می بینند که تصاویر آنها در کتابهای تاریخ دست به دست می شود که از آن جمله می‌توان به لوح حمورابی، تابلوی بانوی صخره‌ها و تابلوی مونالیزا اثر لئوناردو داوینچی، تندیس ناپیرآسو(تمدن عیلامی)، نقش برجسته آجری شیر کاخ آپادانا شوش، سرستون گاو دوسر کاخ آپادانا شوش، سنگ‌نگاره کمان‌داران شوش، جام زرین مارلیک با نقش اژدهای دوسر، بسیاری از آثار مفرغی لرستان و گنجینه جیرفت، ونوس میلو و تابلو تاج‌گذاری ناپلئون اشاره کرد.

ساعت ۶ عصر موزه تعطیل شد و بالاجبار موزه را ترک کردیم. به پیشنهاد پسرم قدم زنان به سمت یکی از رستورانهای مشهور پاریس به نام Relais de l’Entrecote که فقط استیک و سیب زمینی سرخ شده سرو می کند حرکت کردیم و ساعت ۶:۳۰ به رستوران رسیدیم. رستوران ساعت ۷ باز می شد ولی ۹۷ نفر جلوتر از ما در صف ورود به رستوران ایستاده بودند. حدود ساعت ۷:۱۵ به داخل رستوران رفتیم. مشتریها در میزهای چسبیده به هم نشسته بودند. برای همه سوپ سرو شد و بلافاصله سیب زمینی سرخ کرده و استیک آوردند. پس از ۱۵ دقیقه دوباره استیک آوردند و در انتها دسر سرو کردند. بشقابها به سرعت جمع آوری شد تا مشتری ها رستوران را ترک کنند و افراد بعدی جایگزین شوند.

برای برگشتن به سمت پارکینگ، مسیر دیگری را انتخاب کردیم و در خیابان هایی که چراغانی شده بودند گشت و گذار کردیم. تصمیم گرفتیم که از فرصت استفاده کنیم و قبل از بازگشت به هتل، گشت شبانه ای در پاریس داشته باشیم.

میدان Vendome یک میدان مستطیل شکل است که در اطراف آن هتلها و فروشگاههای بسیار مجلل ساخته شده است. در مرکز میدان یک ستون ۴۲ متری ساخته شده که مجسمه ناپلئون بر بالای آن قرار دارد.

از میدان کنکورد وارد خیابان شانزلیزه شدیم. این خیابان ۷۰ متر عرض و کمی کمتر از ۲ کیلومتر طول دارد. سرتاسر خیابان در زمان بازدید ما که از نظر زمانی بسیار به آخر سال میلادی ۲۰۲۳ نزدیک بود، کاملا آذین بسته شده بود. برندهای مشهور جهان در این خیابان فروشگاههای بزرگی دارند و قدم زدن در این خیابان بسیار معروف در جهان، خالی از لطف نخواهد بود.

در انتهای این خیابان طاق پیروزی در میدان شارل دوگل قرار دارد. میدان شارل دوگل معروف ترین میدان پاریس است که ۱۲ خیابان از آن منشعب می شود. در وسط میدان بزرگترین طاق نصرت جهان به ارتفاع 49.5 متر و عرض 45 متر قرار دارد. این بنا به افتخار سربازانی ساخته شده است که در طول تاریخ، به ویژه، در دوران حکومت ناپلئون جان خود را در راه فرانسه فدا کرده‌اند. در دیوارهای داخلی و بر فراز این طاق نصرت نام فرماندهان نیروهای فرانسوی جنگ‌ها نقش بسته است. در زیر این بنا مقبره یکی از سربازان گمنام جنگ جهانی اول واقع شده است. در پایین و در ضلع شرقی این بنا (به سمت شانزه لیزه) آتشی به یاد سربازان گمنام همواره شعله‌ور است که هر بعدازظهر طی مراسمی خاص با گاز طبیعی آتش آن را تجدید می‌کنند.

مقصد بعدی، برج زیبای ایفل بود. نورپردازی برج در شبها بسیار زیباست و به شکوه و عظمت آن می افزاید.

ما اتومبیل را در یک پارکینگ در ضلع جنوبی محوطه برج پارک کردیم و پیاده به سمت برج حرکت کردیم. در مسیر از کنار یک اتوبوس گذشتیم که صدای بسیار بلند موزیک از آن به گوش می رسید. پنجره های آن کاملا رنگ شده بود و تبلیغات مختلف روی آن نوشته شده بود. وقتی که راننده درب جلو را باز کرد تا چند جوان سوار آن شوند، توانستم داخل اتوبوس را ببینم و با کمی دقت متوجه شدم که روی اتوبوس نوشته شده Bus Discothèque !

برای ورود به محوطه اصلی برج ایفل باید از یک ایستگاه بازرسی عبور کرد. بطور کلی در بسیاری از مناطق گردشگری پاریس، توجه به مسائل امنیتی بسیار زیاد است. حتی در برخی جاها سربازهای مسلح را در حال گشت زنی می توان دید. ما بلیط آسانسور تا طبقه دوم را خریدیم و علی رغم هوای سرد و کمی بارانی حدود نیم ساعت را در بالکن طبقه دوم سپری کردیم. منظره کلان شهر پاریس از فراز برج ایفل بسیار زیباست. در تمام مدتی که در محوطه برج بودم، به شدت مسحور سازه زیبا و پیچیده برج شده بودم. به نظر من با تکنولوژی امروز نیز، ساخت چنین سازه ای آسان نیست. به راستی مهندسین این برج برای ساخت آن محاسبه های پیچیده ای را با قلم و کاغذ انجام داده اند. محاسبه هایی که اکنون با کمک نرم افزارهای کامپیوتری بسیار ساده تر قابل اجراست. ساخت برج ایفل در سال ۱۸۸۷ شروع شد و دو سال و دو ماه طول کشید تا تکمیل شود. ۸۵۰ نفر در ساخت آن کار کرده‌اند. این برج از ۱۸ هزار و ۳۸ قطعه ساخته شده‌است و برای اتصال آن‌ها از ۲ و نیم میلیون پیچ مهره و میخ پرچ استفاده شده‌است. ارتفاع برج ۳۳۰ متر است که در زمان خود مرتفع‌ترین برج جهان بود. وزن برج ایفل بیش از ۱۰ هزار تن است که ۷ هزار و ۳۰۰ تن آن فولاد است. برج توسط مهندس آلمانی‌تبار بنام«الکساندر گوستاو بونیک‌هاوزن» طراحی و ساخته شد. خانواده بونیک هاوزن از منطقه ایفل واقع در غرب آلمان به فرانسه مهاجرت کرده بودند و از آنجایی که تلفظ نام او در فرانسه مشکل بود، آن‌ها نام منطقه ایفل را برای خود برگزیدند.

وقتی از تراس طبقه دوم مشغول پیدا کردن بناهای شاخص شهر بودیم، صدای بوق و حرکت تعداد زیادی موتور سیکلت نظر ما را جلب کرد. تعدادشان به اندازه ای زیاد بود که چند خیابان در اطراف برج ایفل کاملا توسط آنها اشغال شده بود و مشکل ترافیکی ایجاد کرده بودند. وقتی به محل پارک اتومبیل خود برگشتیم. هنوز تعداد قابل توجهی از آنها با لباسهای مخصوص موتور سواری یا لباس هایی که طرح سنتی جشنهای کریسمس را داشتند، در پارکینگ دیده می شدند. برای بازدید از ایفل حداقل ۳ ساعت زمان اختصاص دهید.

روز دوم، ۱۵ دسامبر ۲۰۲۳:

طبق برنامه ریزی که چند روز قبل انجام داده بودیم. کل این روز را برای تفریح و بازی در دیزنی لند پاریس اختصاص دادیم.

با خروج از هتل تصمیم گرفتیم تا از منطقه Meudon که در مسیر ما قرار داشت دیدن کنیم. این منطقه جنگلی ، از مرتفعترین مناطق اطراف پاریس می باشد. در دوران لویی چهاردهم یکی از اقامتگاههای سلطنتی بود و پس از آن مورد استفاده لویی پانزدهم قرار گرفت. یکی از بناهای معروف این منطقه رصدخانه آن است که متاسفانه امکان بازدید از آن وجود نداشت.

دیزنی لند پاریس در حومه شرقی پاریس ساخته شده است و کار خودش را از سال ۱۹۹۲ آغاز کرده است.

من قبلا دیزنی لند توکیو را دیده بودم و برایم بسیار جالب بود تا ببینم، شیوه مدیریتی فرانسوی ها با ژاپنی ها تا چه اندازه متفاوت است. علی رغم اینکه ما در وسط هفته از این مجموعه دیدن کردیم ولی بسیار شلوغ بود و برای سوار شدن هر یک از بازی ها گاها می بایست حدود یک ساعت در صف ایستاد. به نظر من کیفیت بازی ها و همچنین نظم و ترتیب در دیزنی لند توکیو بهتر از پاریس بود. خوشبختانه کارناوال بسیار زیبایی از شخصیتهای کارتونی فیلمهای دیزنی را در این مجموعه دیدیم. حدود ساعت ۹ شب این پارک زیبا را ترک کردیم و به هتل برگشتیم.

روز سوم، ۱۶ دسامبر ۲۰۲۳:

ما امروز را به گردش داخل شهر اختصاص دادیم. با توجه به کوتاه بودن روز، فرصت ما برای بازدید از برخی مناطق بسیار کوتاه بود لذا ترجیح دادیم تا حداقل زمان را برای بازدید از آنها بگذاریم. از جمله موسسه هنری و فرهنگی پمپیدو که در سال ۱۹۷۷ به‌نام ژرژ پمپیدو رئیس‌جمهور فرانسه در پاریس برپا شد. این گالری بزرگ‌ترین موزهٔ هنر مدرن در جهان است که ۱۷۷۰۰ متر مربع زیربنا دارد. ژرژ پمپیدو یکی از اولین نمونه‌های بزرگ ساختمان‌های inside out در تاریخ معماری جهان است که سیستم سازه‌ای، سیستم مکانیکی و مدارهای الکتریکی در سطح خارجی بنا ظاهر شده‌اند. تمام قسمت‌های عملکردی این مرکز با رنگ نمایان شده اند: لوله‌های سبز رنگ مربوط به تاسیسات آب، داکت‌های آبی رنگ برای کنترل‌های آب و هوا، رنگ زرد برای سیم مدارهای الکتریکی و رنگ قرمز مربوط به مدارها و سیستم‌های امنیتی هستند.

سپس اتومبیل را در “جزیره سیته” که در میان رود سن قرار دارد و بسیار به کلیسا نوتردام نزدیک است پارک کردیم. کلیسا نوتردام در قرن ۱۱ میلادی ساخته شد و یکی از مهمترین و قدیمی ترین بناهای پاریس است. مجسمه های سنگی و چوبی نصب شده که برخی از آنها اشکال عجیب و غریب دارند، یکی از جذابیتهای این بنای تاریخی- مذهبی هستند. کتاب گوژپشت نوتردام اثر ویکتور هوگو با محوریت این کلیسا نوشته شده است. متاسفانه در سال ۲۰۱۹ یک آتش سوزی عظیم سبب تخریب و آسیب رسانی شدید به این کلیسا شد. از آن زمان تاکنون کار مرمت این کلیسا ادامه دارد. لذا هنوز امکان بازدید از داخل آن وجود ندارد.

با ۱۵ دقیقه پیاده روی به بنای پانتئون رسیدیم. اولین چیزی که نظر مرا جلب کرد صف بسیار طولانی در کنار یک ساختمان بود. به درب ورود آن که نزدیک شدم، فهمیدم که افرادی که در صف ایستاده اند دانشجو هستند و برای ورود به دانشگاه باید کارت دانشجویی آنها توسط انتظامات دانشگاه اسکن شود و بعد می توانند وارد شوند!

بنای پانتئون در مرکز یک میدان قرار دارد و دور تا دور این میدان ساختمانهای دانشگاهی و یا کتابخانه مربوط به دانشگاه می باشد.

این بنا در آغاز با کاربریِ کلیسا به دستور لویی پانزدهم در سال ۱۷۵۸ شروع و در سال ۱۷۸۹ ساخته شد. نمای خارجی این بنا یک نمای یونانی – رومی بسیار باشکوه و چشمگیر و دارای 22 ستون به سبک کورنتی است. مجسمه‌ هایی از شخصیت های برجسته فرانسه را در این محل می توان دید. مثل مجسمه‌ روسو، ولتر، لافایت، ناپلئون بناپارت.

هنگام ورود به این بنا عظمت آن بیشتر نمایان می شود. فضای داخلی وسیع آن به وضوح گوتیک و باشکوه است. این ساختمان به شکل یک صلیب یونانی است و مرکز آن با گنبدی باورنکردنی به ارتفاع 83 متر مشخص شده است. ابعاد آن 110 متر طول و 84 متر عرض است که 100 ستون کورنتی و آثار هنری متعدد را در خود جای داده است. فضای داخلی این معبد با موزاییک ها و نقاشی هایی از صحنه های تاریخ فرانسه تزئین شده است که برخی از آنها توسط Puvis de Chavannes طراحی شده اند.

هنگامی که به زیر زمین(سرداب) می روید، وارد یک اتاق گرد می شوید که از آنجا چندین راهرو منشعب می شود.

نام های بزرگ علم، هنر، سیاست و ارتش فرانسه در اینجا به خاک سپرده شده اند. با قدم زدن در گالری ‌های آن، می ‌توان از مقبره‌ های بزرگانی چون پیر و ماری کوری (فیزیکدانان)، لویی بریل (خالق سیستم خواندن برای نابینایان)، ژان ژاک روسو (فیلسوف)، الکساندر دوما، ویکتور هوگو، ولتر ( نویسنده)، ژان ژورس (سیاستمدار)، رنه دکارت (فیلسوف، فیزیکدان و ریاضیدان)، ژاک لوئیس دیوید (نقاش)، لویی آنتوان دو بوگنویل (دریانورد و افسر) و … بازدید کرد.

مانند گنبد معبد، آونگ فوکو یکی از چشمگیرترین سازه های پانتئون است. آونگ ۶۷ متری فوکو در واقع یک توپ فلزی(طلای ۲۴ عیار) با قطر 20 سانتی متر و وزن 28 کیلوگرم است که مستقیماً در مرکز گنبد زیبا و در وسط پانتئون آویزان شده و توسط یک حصار گرد احاطه شده است. وظیفه آن ثبت حرکت چرخشی کره زمین است. آونگ به صورت عمودی آویزان است و هنگامی که حرکت می کند، رکابی که به کره متصل می شود، روی لایه نازکی از ماسه که روی زمین نشسته است، علایمی ایجاد می کند. و با هر چرخش کره ی زمین، علامت روی ماسه به تدریج افزایش می یابد. با این نمایش ساده و مستقیم فوکو توانست حرکت زمین را ثابت کند. برای بازدید از این بنا یکساعت و نیم در نظر بگیرید.

ما از کوچه و پس کوچه ها به سمت ساحل جنوبی رود سن حرکت کردیم و خودمان را به موزه Orsay رساندیم.

در محوطه خارجی موزه شش مجسمه که هر کدام معرف یک قاره هستند و همچنین تعدادی از حیوانات از قبیل کرگدن، اسب و فیل قرار داده شده است.

موزه اورسی یکی از مشهورترین موزه‌های پاریس و یکی از پربازدیدترین موزه‌های جهان است. این موزه که در یک ایستگاه قدیمی قطار(متعلق به سال ۱۹۰۰) قرار دارد، مجموعه ای استثنایی از آثار هنری متعلق به قرن 19 و اوایل قرن 20 را در خود جای داده است. بازدیدکنندگان می توانند شاهکارهای نقاشان مشهوری مانند ون گوگ، مونه، رنوار، دگا، گوگن و بسیاری دیگر را در این موزه پیدا کنند. موزه اورسی همچنین به خاطر مجموعه مجسمه‌ها، مبلمان و اشیاء هنری تزئینی مثل ساعت معروف Orsay و پنجره های شیشه ای رنگارنگ، مشهور است. شاید بتوان گفت که این موزه یکی از بهترین موزه های جهان برای نمایش آثاری با سبک امپرسیونیسم است. اگر اهل هنر هستید که ساعتها می توانید در این موزه لذت ببرید.

با ادامه مسیر در کنار رود سن به پل الکساندر رسیدیم. این پل که ساخت آن در سال ۱۹۰۰ به پایان رسید به نام الکساندر سوم-تزار روسیه- نامگذاری شد. چهار مجسمه اسب بالدار برنزی و طلایی رنگ در چهار طرف آن بر روی ستونهای ۱۷ متری قرار داده شده اند. این پل خیابان شانزالیزه را Hôtel des Invalides متصل می کند.

Hôtel des Invalides مجموعه ای شامل موزه ارتش، کلیسا(سنت لویی) و مقبره برخی از عالی رتبه ترین مقامات نظامی فرانسه چون ناپلئون است. ما نتوانستیم موزه نظامی را ببینیم چون فرصت کافی وجود نداشت. این مجموعه در سال ۱۶۷۱ به دستور لویی چهاردهم کلید خورد تا جانبازان جنگی معلول یا بی‌بضاعت بتوانند در آن زندگی کنند. سرانجام، ساخت این بنا در سال ۱۶۷۶ به پایان رسید و حدود ۴۰۰۰ جانباز جنگ را در خود جای داد. کلیسای سنت لویی به طور مستقیم با یک کلیسای کوچک سلطنتی در ارتباط است که با نام «گنبد انولید» (Dôme des Invalides) شناخته می‌شود. گنبد این کلیسا، 107 متر ارتفاع دارد و برای ساخت آن از معماری باروک و «باسیلیکای سنت پیتر» (St. Peter’s Basilica) در رم الهام گرفته شده است. ساخت این کلیسا، 27 سال طول کشید و در نهایت در سال 1708 به پایان رسید. قرار بود اجساد خاندان سلطنتی را در این کلیسا دفن کنند که این برنامه بعد از فوت لویی چهاردهم به فراموشی سپرده شد. تا اینکه پادشاه «لوئی فیلیپ یکم» در سال 1840 دستور داد تا طی مراسمی باشکوه، بقایای جسد ناپلئون بناپارت را از محل دفن او در جزیره‌ی «سنت هلن» به این کلیسا منتقل کنند. مقبره ناپلئون بناپارت در مرکز کلیسا قرار گرفته است، جنس آن از کوارتزیت قرمز و روی یک بلوک گرانیت سبز قرار دارد. این مقبره دارای 5 متر ارتفاع و 4.5 متر عرض می باشد و بقایای امپراطور در داخل 4 تابوت ساخته شده از آبنوس، سرب، ماهاگونی و فولاد سفید قرار داده شده است. بعدها، پسر و برادران او را نیز در همین مکان دفن کردند. امروزه مقبره‌ی بعضی دیگر از فرماندهان نظامی از جمله «فردیناند فوش» (Ferdinand Foch)، «ووبن» (Vauban) و «تورن» (Turenne) هم در گنبد انولید قرار دارد. سرداب این کلیسا آرامگاه تعداد زیادی از مقامات نظامی فرانسه است. حتما یک ساعت برای بازدید از این مکان اختصاص دهید.

موزه Rodin فقط کمی با کلیسا سنت لویی فاصله دارد و توصیه می کنم که حتما از آن بازدید کنید. آگوست رودن، مجسمه ساز فرانسوی قرن ۱۹ بود. آثار بسیار معروفی از او در این موزه نگهداری می شوند از قبیل مجسمه های: اندیشگر(Thinker)، دروازه های جهنم(The Gates of Hell)، بوسه(The Kiss). همچنین در این موزه آثاری از کامیل کلودل ، ون گوگ و چند هنرمند دیگر هم به نمایش گذاشته شده اند. برای بازدید از این موزه حداقل یکساعت و نیم زمان نیاز است.

اتومبیل را سوار شدیم و به سمت منطقه Montmartre حرکت کردیم. معروفترین بنای این محل که بر روی یک تپه و مشرف به شهر پاریس قرار دارد، باسیلیکا Sacre Cour است. این بنای سفید رنگ که با نورپردازی شبانه جلوه خاصی دارد پس از ۴۰ سال در ۱۹۱۴ تکمیل شد. نمای خارجی این کلیسا بسیار با ابهت است. فضای داخلی بسیار بزرگ است ولی تزیینات خاصی ندارد.

محله Montmartre با کوچه و پس کوچه های باریک و تو در تو برای پرسه زدن بسیار مناسب است. کاباره معروف مولن روژ در نزدیکی همین محل قرار دارد. ساختمان این کاباره شبیه به یک آسیاب بادی قدیمی است که نام مولن روژ به معنی آسیاب بادی قرمز از شکل ظاهری آن گرفته شده است. این کاباره از سال ۱۸۸۹ مشغول به کار است و یکی از مکانهایی است که توریستها از آن دیدن می کنند. مولن روژ معروفترین کاباره پاریس و شاید یکی از معروفترین کاباره ها در جهان باشد. محله پیگال از مناطق بدنام در پاریس است و در همین محدوده قرار دارد.

روز چهارم ۱۷ دسامبر:

ما به صورت آنلاین بلیت ساعت ۱۰ صبح کاخ ورسای را از چند روز قبل تهیه کرده بودیم. خوشبختانه از محل هتل تا منطقه ورسای که روزگاری ییلاقی در حومه پاریس بود فقط ۲۰ دقیقه فاصله داشتیم.

ورسای هم اکنون شهری در حومه غربی پاریس است. این شهر در قرن ۱۷ به مدت یک صد سال پایتخت پادشاهی فرانسه بود. مهمترین بنای این شهر کاخ ورسای نام دارد که یکی از بزرگترین کاخ های جهان است. این کاخ در لیست میراث جهانی ثبت شده است. قبل از ساخته شدن این کاخ، این محل یکی از شکارگاههای مهم سلطنتی بود تا اینکه در سال ۱۶۲۴ به فرمان لویی سیزدهم در آنجا بنایی احداث می شود. در سال ۱۶۶۹ لویی چهاردهم تصمیم می گیرد تا کاخ مجللی برای خود احداث کند و نهایتا ورسای را برای این منظور انتخاب می کند. در سال ۱۶۸۲ این کاخ رسما افتتاح می شود و پادشاه از کاخ لوور به این محل نقل مکان می کند. لویی چهاردهم با ساخت این کاخ در نظر داشت هم از شلوغی پاریس دور شود و هم با یک‌جا جمع کردن دستگاه‌های دولتی و دربار در ورسای کنترل بیشتری را بر آنها داشته باشد. علاوه بر کاخ سلطنتی و اماکن دولتی نظیر دیوان‌ها و دادگاه‌ها، منازل هزاران نفر از درباریان، فرمانداران، قضات، وزرا و شخصیت‌های حکومتی در ورسای قرار داشت.

خوشبختانه محوطه بزرگی جلو درب اصلی به پارکینگ اختصاص داده شده است. بازدیدکنندگان می توانند اودیوگاید به قیمت ۵ یورو بگیرند که برای آشنا شدن با کاخ بسیار مفید است. از آنجا که این کاخ بسیار بزرگ است می بایست طوری برنامه ریزی کنید تا ۳ ساعت را به بازدید از داخل ساختمان کاخ اختصاص دهید. ورسای دارای بزرگ‌ترین مجموعه باغ‌ها و فضای سبزی است که تاکنون در جهان ساخته شده‌است. در میان این باغ‌ها، آبراه‌ها، حوض‌ها، فواره‌ها و مجسمه‌های زیبایی طراحی شده‌اند بنابراین حداقل یک ساعت را برای آن در نظر بگیرید.

این کاخ سلطنتی تعداد زیادی اتاق دارد که هر کدام تابلوها و دکوراسیون منحصر به فردی داشته اند. در زمان انقلاب فرانسه، این کاخ به دست انقلابیون افتاد و بسیاری از اشیاء داخل آن به سرقت رفت. با این وجود هنوز هم مملو از آثار بسیار با ارزش است.

هر کدام از اعضاء خانواده سلطنتی برای خود یک یا چند اتاق داشتند و هر اتاق برای خودش داستانهایی دارد. تالارهای باشکوه این قصر الهام بخش بسیاری از کاخهای پس از خود بوده است.

تالار آیینه یکی از تالارهای مشهور و زیبای کاخ ورسای است که پیمان ورسای در آنجا امضاء شد. این پیمان یکی از مهم‌ترین پیمان‌های صلح تاریخ است که به جنگ جهانی اول بین امپراتوری آلمان و متفقین خاتمه داد. این پیمان در ۲۸ ژوئن سال ۱۹۱۹ در کاخ ورسای به امضای دولت‌های پیروز بریتانیا، ایالات متحده، فرانسه، ایتالیا و ژاپن از یک طرف و امپراتوری آلمان در طرف دیگر رسید. سایر قدرت‌های مرکز پیمان‌های جداگانه‌ای با متفقین امضا کردند.

پس از بازدید از کاخ، کمی داخل شهر سرسبز و زیبای ورسای گردش کردیم و سپس به سمت فرودگاه حرکت کردیم.

با توجه به ترافیک و بعد مسافت، فرصت نکردیم تا باک اتومبیل را پر کنیم و به همان شکل اتومبیل را تحویل دادیم. در هنگام تحویل خودرو، درب دفتر شرکت اجاره اتومبیل بسته بود و به ناچار طبق دستورالعمل شرکت، سوئیچ را داخل جعبه ای که به همین منظور طراحی شده بود انداختیم. قیمت هر لیتر بنزین در زمانی که ما آنجا بودیم بین 1.7 تا 2.3 یورو با توجه به کیفیت و نوع بنزین متغیر بود. چند روز بعد از تحویل اتومبیل، ایمیلی دریافت کردم که بابت هر لیتر بنزین 3.3 یورو می بایست پرداخت کنم، همچنین ۱۹ یورو بابت سوختگیری به صورت حساب اضافه شده بود.

فرودگاه شارل دوگل پاریس از فرودگاههای بزرگ اروپا است و توصیه می کنم همیشه کمی زودتر از زمان معمول وارد شوید. خوشبختانه ما زمان کافی داشتیم تا در فرودگاه کمی استراحت کنیم.