سفر به بالکان- قسمت اول: اسلوونی

ارسال شده توسط: Afshin Iranpour در 1403/01/13 در اخبار کانون, سال 1402 یک دیدگاه 138 بازدید

سفر به بالکان- قسمت اول: اسلوونی

در تابستان ۱۴۰۲ تصمیم گرفتیم تا به چند کشور که قبلا قسمتی از کشور یوگسلاوی بودند سفر کنیم. برای این سفر ۱۳ روز زمان داشتیم و همین موضوع برنامه ریزی سفر را دشوار می کرد. با کمی بررسی متوجه شدم که بهتر است سفر را محدودتر کنم. همانطور که میدانید یوگسلاوی بعد از فروپاشی به کشورهای اسلوونی، کرواسی، بوسنی و هرزگوین، مونته نگرو، مقدونیه شمالی و صربستان تقسیم شد.

ما تصمیم گرفتیم که فقط از چهار کشور اول بازدید کنیم.

در این گزارش سعی کرده ام فقط به مناطقی که در منطقه اسلوونی بود بپردازم و سایر کشورها را در گزارشهای دیگر بیاورم.

سفر به منطقه بالکان مخصوصا کشور سابق یوگسلاوی بدون اطلاع از تاریخ آن بسیار بی معنی خواهد بود. لذا در ادامه مطالب اندکی درباره این منطقه با تمرکز بیشتر بر روی اسلوونی خواهم آورد.

اسلوونی نظیر کرواسی زیر سلطهٔ امپراتوری عثمانی نرفت ولی قدرت‌های ناحیه‌ای اروپایی نظیر جمهوری ونیز و باواریا به ویژه امپراتوری اتریش-مجارستان قرنها بر این قسمت حاکمیت داشتند. حکومت محلی باواریا از قرن هفتم و هم‌زمان با ورود اسلاوها به اسلوونی بر آن دست یافت و تا قرن سیزدهم و ورود امپراتوری اتریش-مجارستان به حضور خود ادامه داد. منطقه اسلوونی امروزی قرن‌ها متعلق به اتریش بود. در سال ۱۸۶۶ برخی از نواحی اسلوونی‌نشین جزئی از ایتالیا شدند. اسلوونی از سال ۱۹۱۸ به بعد در زمرهٔ جمهوریهای سه‌گانه پادشاهی یوگسلاوی قرار گرفت. در آن زمان، در دوره ۱۹۱۹–۱۹۲۰، مرزهای اسلوونی در پیمان سن ژرمن (مرز شمالی)، پیمان راپالو (مرز غربی) و پیمان تریانون (مرز شمال شرقی) تعیین شد. پس از اشغال اسلوونی در سال ۱۹۴۱ (که در آن خاک این کشور بین آلمان، ایتالیا و مجارستان تقسیم شد) جبهه آزادیبخش اسلوونی مبارزه شدیدی را برای آزادی آغاز کرد و این جبهه در این نبرد به پارتیزان‌های تیتو پیوست. در ۱۰ اوت ۱۹۴۵، اسلوونی با عنوان «جمهوری خلق اسلوونی» تبدیل به بخشی از جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی شد. این واحد سیاسی جدید چند ماه بعد، در پی یک انتخابات غیر آزاد که در ۱۱ نوامبر برگزار شد، جمهوری خلق فدرال یوگسلاوی، نام گرفت. یکبار دیگر در ۱۹۶۳–۱۹۹۱، نام آن به جمهوری فدرال سوسیالیستی یوگسلاوی (SFRJ) تغییر نام یافت. پس از ۱۹۴۴ در کنار پاکسازی‌های سیاسی، پاکسازی قومی نیز در اسلوونی صورت گرفت. در آن زمان آلمانی‌تباران بومی اسلوونی به همراه آلمانی‌های مهاجری که توسط نازی‌ها به اینجا فرستاده شده‌بودند از کشور اخراج شدند.

اسلوونی ثروتمندترین جمهوری در فدراسیون یوگسلاوی بود. در ۷ مارس ۱۹۹۰ نام «جمهوری سوسیالیستی اسلوونی» به «جمهوری اسلوونی» تغییر کرد. اسلوونی در سال ۱۹۹۱ کشوری مستقل شد. پیش از این استقلال جنگی ده‌روزه درگرفت، که با توافق‌نامه بریونی متوقف شد. اسلوونی در ۱ مه سال ۲۰۰۴، به اتحادیه اروپا پیوست و پس از آن نیز عضو ناتو شد. یکم ژانویه ۲۰۰۷، اسلوونی رسماً به منطقه یورو پیوست و واحد پول پیشین یعنی تولار اسلوونی را کنار گذاشت.

اسلوونی از غرب با ایتالیا، از شمال با اتریش، از جنوب و جنوب شرقی با کرواسی و از سمت شمال شرق با مجارستان هم‌مرز است. وسعت آن حدود ۲۰ هزار کیلومتر مربع(به اندازه استان ایلام ) و جمعیت آن حدود دو میلیون نفر است.“ویکی پدیا فارسی”

گزارش سفر:

شنبه ۱۲ آگوست ۲۰۲۴، ۲۱ مرداد ۱۴۰۲:

ما با پرواز خطوط هوایی ترکیش در ساعت ۸ صبح وارد فرودگاه کوچک لیوبلیانا (Ljubljana Jone Pucnik Airport) شدیم. طبق معمول به همراه داشتن پاسپورت ایرانی همواره سبب می شود تا پلیس گذرنامه چند سوال و جواب بیشتر ما را مهمان کند. طبعا وقتی به محل تحویل چمدانها رسیدیم همه رفته بودند و از چمدانهای ما خبری نبود. بلافاصله متوجه شدم که تاخیر در پرواز دبی- استانبول سبب شده است که بار ما به موقع به پرواز استانبول-لیوبلیانا نرسد. به قسمت بار مراجعه کردم و مشکل را برای مسئول آنجا توضیح دادم او هم با آرامش تمام به من گفت که با پرواز بعدی بار ما خواهد آمد و ما می توانیم خودمان مراجعه کنیم و یا آدرس هتل را به او بدهیم تا چمدانها را برایمان به هتل بفرستد. مجبور شدم که به او توضیح دهم که هتل محل اقامت ما در شهر زاگرب است که پایتخت کشور کرواسی است. انتظار داشتم بگوید که ارسال بار به کشور دیگر ممکن نیست که او چنین پاسخی نداد و از من خواست تا آدرس و شماره تلفن هتل را به او بدهم و قول داد تا قبل از طلوع آفتاب ما چمدانهایمان را دریافت خواهیم کرد. همچنین به من گفت که می توانم وسایل مورد نیاز از قبیل مسواک و … را بخرم و صورتحساب را برای شرکت هواپیمایی ترکیش بفرستم تا آنها پرداخت کنند. همینجا این مطلب را بگویم همان شد که او گفت و ما صبح روز بعد چمدانهایمان را پشت درب اتاق یافتیم.

با خروج از محوطه فرودگاه ابتدا تصمیم گرفتیم تا صبحانه مختصری در یکی از معدود کافه های فرودگاه بخوریم. هوای مطبوع و بسیار تمیز خستگی راه را از تن به در کرد. سپس به سمت دفتر اجاره اتومبیل که در قسمت پارکینگ فرودگاه قرار داشت رفتیم. خوشبختانه کوچک بودن فرودگاه این حسن را داشت که همه چیز بسیار در دسترس و نزدیک بود. مسئول اجاره اتومبیل از من پرسید که چند نفر هستیم و چند چمدان داریم. بعد از میان چند تا سوییچ ماشین که جلو دستش بود یکی را انتخاب کرد و به من داد و با هم به سمت محل پارک اتومبیلها آمدیم. خوشبختانه یک دستگاه فولکس واگن T-Roc مدل ۲۰۲۳ را به ما داد که بسیار نو بود و به جرات می توانم بگویم که ما دومین نفر بودیم که از آن استفاده می کردیم.

وسایل را بار زدیم و طبق برنامه ریزی قبلی به سمت دریاچه فیروزه ای رنگ Bled حرکت کردیم. جاده ها از کیفیت خوبی برخوردار بودند و عوارض جاده ای هم وجود نداشت. ما با گذر از شهر کوچک و توریستی Bled به دریاچه ای بسیار زیبا در دامنه کوههای آلپ رسیدیم که عکسهای متعددی از آن را در سایتهای گردشگری اسلوونی دیده بودم.

ابتدا برای بازدید از قلعه به بالای صخره ای که مشرف به دریاچه بود رفتیم. ورودیه آن ۷ یورو است و برای بازدید از آن حداقل نیم ساعت زمان نیاز است. ساختمان داخل قلعه به موزه تبدیل شده است. از بالکن و محوطه خارجی آن، بهترین منظره از دریاچه و جزیره داخل آن را می توان مشاهده کرد. این بنا یک ساختمان قرون وسطایی است و گفته می شود قدیمی ترین قلعه اسلوونی می باشد. یک کلیسا کوچک نیز در داخل قلعه وجود دارد.

دور و بر دریاچه کاملا شلوغ بود و به سختی پارکینگ پیدا کردیم. قایقهای کوچک و جذابی که فقط مخصوص این دریاچه هستند یکی از جاذبه های این منطقه اند و حتما باید تجربه سوار شدن آنها را داشته باشید. تقریبا ۱۵ نفر گنجایش دارند و قایقران به صورت ایستاده پاروها را که در انتهای قایق قرار دارند به حرکت درمی آورد. به نظر کار سخت و طاقت فرسایی می آید ولی در فصولی که توریستها به این محل می آیند قطعا درآمد خوبی برای محلی ها دارد. به این قایق ها Pletna می گویند. از هر کجای دریاچه که سوار شوید شما را به جزیره کوچکی در مرکز دریاچه می برند. نیم ساعت فرصت خواهید داشت تا از این جزیره کوچک که یک کلیسا در آن وجود دارد بازدید کنید و یک بستنی خوشمزه در آنجا بخورید. همچنین این امکان وجود دارد که در دریاچه شنا یا قایقرانی کنید. از ایستگاهی که ما سوار پلتنا شدیم تقریبا ۲۰ دقیقه طول کشید تا به جزیره رسیدیم.

پیاده روی در کنار دریاچه از فعالیت هایی است که تقریبا تمام افرادی که به این محل می آیند انجام می دهند. تعداد زیاد هتلها و رستورانها بیانگر این است که توریستهای زیادی به این محل سفر می کنند. ما تقریبا ۳ ساعت را در این منطقه گذراندیم. سفر ما در کشورهای کرواسی، بوسنی و هرزگوین و مونته نگرو ادامه یافت و در غروب چهارشنبه ۲۳ آگوست کشور کرواسی را از مرز Plovanija ترک کردیم و وارد اسلوونی شدیم و به سمت شهر ساحلی Piran حرکت کردیم. کرواسی خط ساحلی کوتاهی در دریای آدریاتیک دارد و شهر پیران مهمترین شهر این خط ساحلی است. پیران زیباترین شهر در سواحل اسلوونی است و تا حدودی به شهر دوبرونیک شباهت دارد. به خاطر نزدیکی به ایتالیا، این شهر در بیشتر طول تاریخ قسمتی از کشور روم و یا تحت نفوذ آن بود. خوشبختانه ورود اتومبیل به قسمت مرکزی شهر ممنوع است و می بایست اتومبیل را در پارکینگ خارج از بافت مرکزی پارک کرد و پیاده و یا استفاده از اتوبوسهای برقی به مرکز شهر رسید. در میدان Tartinijey که مجسمه ویولونیست معروف و اهل این شهر-جوزپه تارتینی- در مرکز آن قرار داده شده است، تعداد قابل توجهی رستوران و کافه وجود دارد و ما شام خود را در آنجا صرف کردیم. با کمی پیاده روی می شود قسمت ساحلی شهر و بافت قدیمی با آن کوچه های باریک و تو در تو را دید. خانه های این شهر نیز بر طبق فرمول بیشتر شهرهای کناره دریای آدریاتیک اکثرا نارنجی رنگ هستند.

محل اقامت ما در یک خانه ویلایی در شمال شرقی شهر با منظره ای عالی به سمت دریا بود. ما برای یک شب اقامت در این خانه سه خوابه ۲۰۰ یورو پرداختیم.

پنجشنبه، بیست و چهارم آگوست ۲۰۲۴. دوم شهریور ۱۴۰۲:

مقصد بعدی ما شهر ساحلی Koper‌ بود. تقریبا نیم ساعت طول کشید تا این مسیر کوهستانی که منظره بسیار زیبایی از کوه و دریا داشت را طی کردیم.

شهر کوپر یکی از بندرهای قدیمی در دریای آدریاتیک است که بیشترین شهرت آن بخاطر صادرات نمک بود. دیدنی‌های کوپر شامل کاخ پراتورین قرن پانزدهمی و لژیا به سبک گوتیک ونیزی، کلیسای کارمین روتوندا متعلق به قرن دوازدهم، و کلیسای جامع سنت نازاریوس با برج قرن چهاردهمی است.

ما بعد از ورود به شهر اتومبیل خود را در یک پارکینگ عمومی نزدیک بندر پارک کردیم و از میان کوچه های باریک خودمان را به میدان مرکزی شهر به نام میدان Titov رساندیم. چند تا از بناهای قدیمی شهر در این میدان قرار دارند. مهمترین آنها کاخ Praetorian است که قسمتی از آن به اداره میراث فرهنگی تبدیل شده است. برای بازدید از داخل کاخ باید در تورهایی که در ساعات مشخص انجام می شوند ثبت نام کرد که ما با توجه به برنامه ای که داشتیم نتوانستیم داخل این کاخ را ببینیم. نمای خارجی آن بنایی سفید رنگ است و از طریق راه پله ای در خارج از ساختمان می توان به طبقه دوم دسترسی داشت. این بنا متعلق به قرن ۱۵ است. در گوشه دیگر این میدان کلیسا با برج ساعت ۳۶ متری قرار دارد. در اطراف این میدان ساختمانهایی که قدمت آنها به اواخر قرن ۱۷ و قرن ۱۸ برمیگردد هنوز وجود دارد.

ما شهر زیبای کوپر را به سمت یکی از مهمترین مکانهای دیدنی اسلوونی ترک کردیم. غارهای Skocjan در ۴۰ کیلومتری شمال شرقی کوپر است. وقتی ما به این محل رسیدیم با تابلویی مواجه شدیم که روی آن نوشته شده بود: “تمام بلیت ها فروخته شده است”. با این وجود اتومبیل را پارک کردیم و به باجه بلیت فروشی مراجعه کردیم. مسئول مربوطه به ما گفت که معمولابلیت ها از چند روز قبل فروخته شده است و گاهی ممکن است شخصی بلیت خود را کنسل کند و در این مواقع شاید بتوان بلیت پیدا کرد. او که در سیستم رزرواسیون خود مشغول بود به من گفت که چهار بلیت برای ساعت ۱۲ ظهر روز بعد وجود دارد. علی رغم اینکه ما برای روز بعد برنامه کاملی داشتیم ولی بی درنگ آن چهار بلیت را خریدیم. قیمت ورودیه برای بزرگسالان ۱۶ و بچه ها هفت و نیم یورو بود.

بلافاصله به سمت غارهای Postojna که فقط ۳۰ کیلومتر در شمال ما بود حرکت کردیم. از محوطه بسیار وسیع و همچنین کافه رستورانها و مغازه ها و غرفه های سوغاتی فروشی متوجه شدیم که این مکان توریستی تر است. قیمت بلیت ورودیه با امکان بازدید از قلعه Predjama مجموعا ۴۲ یورو می باشد. این غار یکی از بزرگترین غارهای جهان است که ۲۴ کیلومتر طول دارد اما برای بازدیدکنندگان امکان بازدید از ۵ کیلومتر آن وجود دارد. این غار توسط رودخانه پیوکا که از لایه های کارستی عبور می کند ایجاد شده است. آثاری از حضور انسان از قرن ۱۲ در این غار مشاهده شده است هرچند که کاوش از اواخر قرن ۱۷ در آن آغاز شد و نخستین بار در سال ۱۸۱۸ برای بازدید عموم آماده شد. برای پیمایش این غار تقریبا مسیری به طول یک و نیم کیلومتر را می بایست پیاده طی کرد و سه و نیم کیلومتر را توسط قطار برقی.

از نکات جالب این غار می توان به وجود نوع خاصی از سمندر به نام Olm اشاره کرد که نمونه هایی از آن در آکواریوم تاریکی در غار وجود دارد. همچنین یک باجه پستی در داخل غار قرار داده شده تا بازدیدکنندگان بتوانند کارت پستال به آدرس دوستان خود ارسال کنند.

زمان در نظر گرفته شده برای بازدید از این غار حدود یک ساعت و نیم است. بازدید کنندگان با اشکال جالبی که توسط استالاگمیت ها و استالاکتیت ها ایجاد شده اند شگفت زده می شوند. دمای داخلی غار در تابستان و زمستان تقریبا ثابت و حول و حوش ۱۰ درجه سانتیگراد است بنابراین همراه داشتن لباس مناسب ضروری است.

قلعه Predjama در ۱۰ کیلومتری غرب غار قرار دارد و ما چون بلیت این قلعه را خریده بودیم می توانستیم از اتوبوسهای رایگان که هر ۱۵ دقیقه به آنجا میرفت استفاده کنیم. از محل پارکینگ تا دهانه غار تقریبا ۱۰ دقیقه پیاده روی باید کرد و در تمام طول این مسیر منظره زیبایی از قلعه که در دل یک صخره ۱۲۳متری جای گرفته در پیش رو قرار دارد.

برای ساخت این قلعه از یک غار طبیعی استفاده شده است و بیشتر فضای داخلی این قلعه در داخل کوه است. ظاهرا این قلعه در قرن سیزده ساخته شده است (یعنی بیش از ۸۰۰ سال قدمت دارد) و در طول تاریخ چندین بار صدمه های جدی دیده است. رودخانه لوکوا وارد همان غاری که قلعه در آن ساخته شده می شود و در اعماق زمین ناپدید می شود. تاریخ این قلعه با افسانه شوالیه دزد Erazem Predjamski مرتبط است که پس از اختلاف با امپراتور اتریش فردریک سوم، بیش از یک سال با موفقیت در برابر محاصره کنندگان قلعه مقاومت کرد تا اینکه یکی از خدمتکارانش با روشن کردن شمعی در قلعه به او خیانت کرد. در قلعه می توانید انواع اقلام اصلی و همچنین ماکت ها و مدل ها را مشاهده کنید که روزگاری به کار می آمدند. اتاق شوالیه و سالن غذاخوری از جذاب ترین اتاقهای این قلعه هستند، در طبقه سوم، سالن رنسانس قرار دارد که شامل اسلحه و ابزار شکار به همراه تعدادی شاخ گوزن متعلق به آخرین مالک قلعه -شاهزاده ویندیشگرتز- به نمایش گذاشته شده است. برای بازدید از این قلعه یک ساعت اختصاص دهید.

هوا کاملا تاریک شده بود که به شهر لیوبلیانا رسیدیم. لیوبلیانا پایتخت کشور اسلوونی است. رودخانه ای به همین نام از وسط شهر عبور می کند و بیشتر مناطق دیدنی و گردشگری شهر در اطراف همین رود قرار دارند. تعداد زیاد رستوران و کافه در همین محل، سبب شده برخلاف خیلی از کشورهای اروپایی تا پاسی از شب رفت و آمد در آنجا برقرار باشد و به بازدید کنندگان این حس را القا کند که در یک شهر زنده قدم می زنند. شهر بسیار تمیز است و بسیاری از مردم از دوچرخه برای رفت و آمد استفاده می کنند.

ما در هتل city یک شب اقامت کردیم . بابت آن ۲۵۰ یورو پرداختیم. بر روی رودخانه لیوبلیانا تعدادی پل احداث شده است که برخی از آنها قدیمی هستند. Dragon Bridge یکی از این پلهاست که در سال ۱۹۰۱ احداث شد و یکی از نخستین سازه های بتنی در این شهر بود. ابتدا چهار مجسمه شیر در اطراف پل کار گذاشتند که بعد آنها را با ۴ مجسمه بزرگ و ۱۶ مجسمه کوچک برنزی به شکل اژدها جایگزین کردند.

پل Butcher با فاصله کمی از پل اژدها ساخته شده است. این پل در سال ۲۰۱۰ کاملا بازسازی شد و با مجسمه های آدم و حوا، صدف و قورباغه تزیین شده است. همچنین تعداد زیادی قفل به نرده های پل متصل است که بیشتر جنبه نذر دارد!

قلعه لیوبلیانا بر روی تپه ای که مسلط به رود است ساخته شده است. زیباترین پل این رودخانه، Triple Bridge نام دارد. این پل پرترددترین پل شهر است. پل اولیه که چوبی بود در سال ۱۲۸۰ احداث شد ولی بعدا در یک آتش سوزی از بین رفت و بجای آن یک پل سنگی ساختند. معمار مشهور اسلوونی Jože Plečnik, نرده های فلزی پل سنگی قدیمی را برداشت و هر سه پل را با نرده ها و پله های سنگی و چراغهایی برای روشنایی پل تجهیز کرد. از هر یک از پل‌های جانبی، دو راه پله به تراس‌هایی منتهی می‌شوند که درست بالای رودخانه قرار دارند، جایی که درختان صنوبر برای کمک به ظاهر کلی پل کاشته شده‌اند.

بافت قدیمی شهر لیوبلیانا در لیست میراث جهانی ثبت شده است.

جمعه ۲۵ آگوست:

پرواز برگشت ما ساعت ۸:۳۰عصر بود و به همین دلیل فرصتی داشتیم تا به سرعت چند سایت را که ندیده بودیم، ببینیم. در مسیر راه به سمت غارهای Skocjan به شهر کوهستانی Idrija رفتیم. این منطقه که طبیعتی زیبا دارد یکی از مهمترین معادن جیوه در اروپا است. تعدادی از این معادن هنوز مشغول به کار هستند و تعدادی از آنها تعطیل شده اند. یکی از این معدنها که در داخل شهر قرار داشته، اکنون تبدیل به موزه شده است. ما کمی قبل از ساعت ۱۰ صبح به موزه رسیدیم که بسته بود و مجبور شدیم تا ساعت ۱۰ صبر کنیم تا متصدی موزه بیاید.

در موزه اطلاعات بسیار خوبی درباره زمین شناسی این منطقه، نحوه استخراج و خالص سازی جیوه ارائه می شود. چون این موزه در محل یکی از معدنهای قدیمی احداث شده، لذا می توان به داخل معدن رفت و از نزدیک با فضای داخل معدن و نحوه کار ابزارآلات و پروسه استخراج جیوه آشنا شد.

قبل از ساعت ۱۲ به غار Skocjan رسیدیم و راس ساعت ۱۲ به صورت گروهی به سمت در غار حرکت کردیم. تقریبا با ۱۰ دقیقه پیاده روی به در غار رسیدیم. راهنما کمی درباره غار و همچنین قوانین بازدید از غار برای ما توضیح داد که یکی از این قوانین ممنوعیت عکسبرداری در داخل غار بود. از طریق یک تونل چند ده متری وارد غار شدیم. این غار به خاطر ویژگی های خاصی که دارد در لیست میراث جهانی به عنوان یک اثر طبیعی شاخص ثبت شده است.

با ورود به غار کم کم استالاگمیت ها و استالاکتیتها که اشکال عجیب و غریبی را خلق کرده اند در جلو چشم ظاهر می شوند. اما قسمت عجیب در این غار وقتی آشکار می شود که شما وارد محوطه ای می شوید که داستان تخیلی سفر به اعماق زمین نوشته ژول ورن را جلو چشم شما می آورد. شما به ناگاه خود را در جایی پیدا می کنید که رودخانه ای خروشان بیش از ۱۰۰ متر پایین پای شما در کف غار جریان دارد. مسیر پیاده روی بر دیواره غار حفر شده تا بازدیدکنندگان با خطر سقوط مواجه نشوند و این مسیر که با لامپهای زرد رنگ روشن شده است همچون ماری در دل تاریکی پیچ می خورد و اما -بی شک- زیباترین قسمت پل فلزی است که با ارتفاع ۴۵ متر از کف رودخانه احداث شده است. با کمی دقت می توان یک پل چوبی-تسمه ای را کمی بالاتر از این پل فلزی مشاهده کرد که توسط غارنوردان و بر روی مسیر قدیمی پیش از بازگشایی غار برای عموم ساخته شده بود. من به سبب علاقه ای که دارم از غارهای زیادی که هرکدام زیبایی خاص خودشان را داشته اند، بازدید کرده ام ولی به جرات می توانم بگویم این غار یکی از پرابهت ترین و عجیب ترین غارهایی بود که تاکنون دیده ام. علی رغم احترامی که برای قوانین محلی قائلم ولی نتوانستم در برابر منظره ای که در جلو دیدگانم بود مقاومت کنم و یک عکس از پل و یک عکس از مسیر گرفتم. هر چند که بعدا در موزه، کتابی پیدا کردم که چند عکس زیبا از محوطه داخلی غار در آن بود.

راهنما با نشان دادن اثر آب بر روی دیواره غار به ما توضیح داد که چند بار در اثر سیلهای فصلی، آب رودخانه تا بیش از ۱۰۰ متر در غار بالا رفته است. در دو قسمت از غار ریزشهای عظیمی صورت گرفته و تالارهای بزرگی را شکل داده که ارتفاع یکی از آنها از کف رودخانه بیش از ۱۴۰ متر است. حدودا یکساعت و نیم طول کشید تا ما به خروجی غار رسیدیم و وارد فضای جنگلی شدیم. ادامه مسیر بعد از ۱۵ دقیقه ما را به باجه بلیت فروشی رساند.

در کنار این محل یک موزه قرار دارد که ورودی آن رایگان است. این موزه علاوه بر اینکه شما را با ابزارآلاتی که کاشفان اولیه تا غارنوردان حرفه ای برای کشف این غار استفاده کرده اند آشنا می کند، اطلاعات بسیار جالبی از نحوه تشکیل غارهای کارستی و همچنین شواهدی از زیستگاه ۱۰ هزار ساله انسانهای نخستین، به بازدید کننده ارایه می دهد. بر اساس نقشه ای که در موزه وجود دارد، این غار دارای دالانهای دیگری نیز می باشد که فقط غارنوردان مجاز به ورود آن هستند.

ساعت ۳ بعدازظهر به سمت فرودگاه به راه افتادیم ولی قبل از آن تصمیم گرفتیم تا از کلیسا سنت Michael در حومه جنوبی لیوبلیانا بازدید کنیم. این کلیسا توسط Jože Plečnik طراحی شده است و نمای آن با همه کلیساهایی که تاکنون دیده ایم متفاوت است. نمای خارجی به شکل یک ساختمان دو طبقه که برج ناقوس در وسط قرار گرفته و دسترسی به کلیسا با یک راه پله است که از حیاط به طبقه دوم و درست به زیر برج ناقوس می رسد. متاسفانه درب کلیسا بسته بود و ما نتوانستیم داخل کلیسا را ببینیم.