کانون گردشگران جوان ایران سفر مسولانه و ارزان قیمت
سفر به بالکان- قسمت دوم، کرواسی
ما در ۱۲ آگوست ۲۰۲۳ که مقارن با ۲۱ مرداد ۱۴۰۲ است، با خطوط هوایی ترکیش از دبی وارد فرودگاه لیوبلیانا در کشور اسلوونی شدیم و بعدازظهر همان روز به سمت شهر زاگرب که پایتخت کشور کرواسی است حرکت کردیم و تقریبا دو ساعته این مسیر ۱۴۰ کیلومتری را پیمودیم. نکته جالب این بود که به محض خروج از مرز اسلوونی کیفیت جاده ها به شکل واضح کاهش یافت و بزرگراه دارای عوارض شد .هتل ما در روستایی به نام Zabok در ۵۰ کیلومتری شمال زاگرب بود. این هتل قدیمی ولی زیبا بابت دو شب اقامت ۲۹۰ یورو از ما پول گرفت.
وقتی به هتل رسیدیم هنوز تا غروب آفتاب چند ساعتی فرصت داشتیم و ما از این زمان استفاده کردیم و کمی در حول و حوش شهر Zabok گردش کردیم. قبرستان روستای Ciglenica Zagorska یکی از مکانهای جالبی بود که خیلی اتفاقی آن را پیدا کردم. قبرستان بر روی یک تپه ساخته شده است. بر روی بسیاری از قبرها سنگ قبری نصب شده که تعدادی اسم بر روی آن ذکر شده است. به نظر می رسد قبرهای خانوادگی در این منطقه خیلی زیاد هستند. همچنین بر روی برخی از سنگ قبرها، اسامی افرادی ذکر شده بود که تاریخ تولد نوشته شده بود ولی تاریخ فوت نداشت و به این مفهوم بود که هنوز در قید حیات هستند. از تعداد شاخه های گل که بر روی سنگهای قبر بود میشد به راحتی حدس زد که این افراد به درگذشتگان خود خیلی اهمیت می دهند. همچنین بر روی بسیاری از قبرها چراغهای کوچکی به شکل شمع گذاشته بودند که با باتری کار می کردند و هنگام غروب نمای بسیار زیبایی به قبرستان داده بودند.
قبل از ادامه گزارش سفر بهتر است کمی با تاریخ و کشور کرواسی آشنا شویم:
“کرواسی از شرق با صربستان و از شمال با مجارستان و اسلوونی هم مرز است . از سمت غرب یک نوار ساحلی طولانی(۱۸۰۰ کیلومتری) را در امتداد دریای آدریاتیک تشکیل می دهد و نوک جنوبی آن مونته نگرو را لمس می کند . از جنوب شرقی مرز طولانی با بوسنی و هرزگوین دارد. همچنین کرواسی ۱۱۰۰ جزیره در دریای آدریاتیک دارد که بیشتر آنها بسیار کوچک و غیر مسکونی هستند.
کرواسی بخشی از کشور یوگسلاوی در قرن بیستم بود و پس از فروپاشی این کشور در اوایل دهه 1990 به شدت آسیب دید. مسیر اروپایی کرواسی سرانجام در سال 2013 با پیوستن به اتحادیه اروپا محقق شد. در سال 2023 کرواسی یورو را به عنوان واحد پول خود پذیرفت.”
گزارش سفر:
یکشنبه ۱۳ آگوست ۲۰۲۳:
صبح بعد از صرف یک صبحانه خوب در حیاط زیبای هتل، به سمت شهر زاگرب که پایتخت کشور کرواسی است، حرکت کردیم. اتومبیل را در یک پارکینگ عمومی پارک کردیم و به مرکز شهر آمدیم. بسیاری از مکانهای دیدنی شهر در همین محدوده قرار دارد و با پای پیاده می توان به آنها دسترسی داشت. ابتدا به میدان Cvjetni trg رفتیم. کلیسا Transfiguration of the lord در این محل قرار دارد. نقاشی های داخل کلیسا زیباست و برای بازدید از آن نیم ساعت کافی است.
مجسمه Petar Preradović که شاعر، نویسنده و ژنرال کروات بود در محوطه جلویی کلیسا گذاشته شده است و کمی جلوتر مجسمه نیکولا تسلا قرار دارد.
پارک زرین یوویچ در مرکز شهر زاگرب یکی از قدیمی ترین محوطه های سبز مرکزی زاگرب است. ساختمانهای این مناطق بیشتر به سبک بناهای دوران کمونیستی و با ابعاد بزرگ ساخته شده اند.
در انتهای جنوبی پارک ایستگاه قدیمی قطار زاگرب و مجسمه تومیسلاو سوار بر اسب قرار دارد. کرالی تومیسلاو یکی از پادشاهان کروات در قرن ۱۰ میلادی بود.
با ورود به میدان Ben Jelacic با مجسمه یوسیپ ییلا چیچ سوار بر اسب و شمشیر به دست مواجه می شوید. ییلا چیچ از افسران برجسته و یکی از قهرمانهای ملی کرواسی است.
درست در کنار کلیسا جامع زاگرب که در حال مرمت است، قلعه Kaptol و بقایای استحکامات قدیمی شهر زاگرب قرار دارد که روزگاری از تهاجم ترک های عثمانی به شهر جلوگیری می کرد.
در مسیر پیاده روی به قسمت بالایی شهر که بر روی تپه قرار دارد از کنار مجسمه سنت جورج سوار بر اسب و ایستاده بر جنازه یک اژدها عبور کردیم.
کمی بعد وارد یک دروازه شدیم که در واقع یکی از ورودی های شهر قدیم است که تاریخ ساخت آن بین سالهای ۱۲۴۲ تا ۱۲۶۶ ذکر شده است.درست در همین فضای کوچک تعدادی شمع و چند نیمکت مشاهده می کنید. هم اکنون نیز از این مکان به عنوان عبادتگاه استفاده می شود و اسامی تعداد از افراد که در جنگ جهانی دوم کشته شده اند بر دیوار آن نوشته شده است. به طور عجیبی این مکان من را به یاد سقاخانه های قدیمی انداخت.
در بالای تپه، برج Lotrasak قرار دارد که قدیمی ترین بنای زاگرب است. از محوطه کنار این برج می توان نمای زیبایی از شهر زاگرب را مشاهده کرد. بیشتر خانه ها و بناهای زاگرب شیروانی های قرمز رنگ دارند و برای ما که چشممان به این رنگ آمیزی عادت ندارد بسیار زیباست. فونیکولار یا قطار تسمه ای، وسیله ای است که بازدید کنندگان می توانند به وسیله آن از پایین تپه به بالا بیایند و ایستگاه آن دقیقا در کنار برج قرار دارد.
از کنار همین برج به واسطه تعدادی پله می توان به پایین تپه رفت. درست قبل از اینکه پله ها شروع شود مردی با یک دوربین پولاروید که عکسهای فوری می گرفت ایستاده بود و در ازای دریافت یک یورو از شما یک عکس یادگاری با نمایی از کلیسای جامع زاگرب می انداخت. پس از آن به مشتری ها می گفت تا به دفترکار او بروند تا با ماژیک روی عکس چیزی بنویسند. بعد ادامه می داد که دفترکار او درست چند قدم پایینتر و روی پاگرد پله ها قرار دارد. روی پاگرد یک کاغذ که آدرس اینستاگرامش قرار داده بود را در کنار یک ماژیک گذاشته بود. کلا مرد بامزه ای بود و به همین دلیل از او خواستیم که از ما هم یک عکس یادگاری بگیرد. بعدا این عکس را به مجموعه یادگاریهای سفرهایم اضافه کردم. قطعا کلیسا سنت مارک مهمترین بنای این قسمت از شهر است. نمای خارجی آن با کاشی های رنگی لعابدار و براق تزیین شده است. متاسفانه بعلت عملیات مرمت، بازدید از داخل آن امکان پذیر نبود.
پرسه زدن در کوچه های باریک این منطقه که اکثر آنها با گرافیتی(دیوارنگاری) های جالب نقاشی شده، بسیار لذت بخش است
موزه Broken Relationship یکی از موزه های محبوب در زاگرب است که برای بازدید از آن می بایست از چند ساعت قبل بلیت آن را رزرو کرد. هر چند ما موفق شدیم با چند ساعت انتظار از آن بازدید کنیم ولی به نظر من به غیر از موضوع آن مابقی بسیار معمولی بود!
قبرستان بزرگ شهر که در خارج شهر قرار دارد و به گورستان میروگوج شهرت دارد، یک پارک گورستانی و یکی از مکانهای دیدنی شهر زاگرب محسوب می‌شود. این گورستان اعضای همه گروه های مذهبی از قبیل کاتولیک، ارتدکس، مسلمان، یهودی، پروتستان، مقدسین آخرالزمان و همچنین گورهای افراد غیر مذهبی را در خود جای داده است. بیشتر قبرها به بیش از چند نفر تعلق دارند. بر روی برخی از این گورها، مجسمه ها و تمثالهای زیبایی گذاشته شده است. به راحتی می توان چند ساعت را در این گورستان که بیشتر قسمتهای آن شبیه به پارک است، وقت گذراند.
جمعه ۱۸ آگوست ۲۰۲۳، بیست و هفتم مرداد ۱۴۰۲:
در ادامه سفر، ما در عصر جمعه از کشور مونته نگرو خارج شدیم قبل از رسیدن به مرز کرواسی ، گرفتار ترافیک سنگین شدیم که حدود ۲ ساعت ادامه داشت.
در هنگام عبور از مرز مونته نگرو و ورود به کرواسی پاسپورت های ما چک و اسکن شد، سپس وارد خاک کرواسی شدیم و در ادامه با عبور از شهرهای Gruda و Cavtat به شهر معروف و زیبای دوبروونیک رسیدیم. شب از نیمه گذشته بود که در به در به دنبال هتلی که رزرو کرده بودیم می گشتیم. خوشبختانه شماره تلفنی که چند ساعت قبل از آن به ما پیام داده شده بود و ساعت ورود ما را پیگیری کرده بود را داشتیم و توانستیم با چندین بار سوال و جواب محل آپارتمان را پیدا کنیم. هر چند که ساعت از یک صبح گذشته بود ولی اقامت در این هتل آپارتمان که Zolla نام داشت بسیار راحت بود به خصوص که مجهز به جکوزی بود و خستگی یک روز پر مشغله را از تن به در کرد. ما بابت ۲ شب اقامت ۳۵۰ یورو پرداختیم.
شنبه ۱۹ آگوست:
حدود ساعت ۱۱ صبح بود که از هتل خارج شدیم و یک راست به سمت بافت قدیمی شهر دوبروونیک Dubrovnic رفتیم. این قسمت از شهر که توسط استحکامات دفاعی شامل برج و باروهای قدیمی کاملا محفوظ شده، در لیست میراث جهانی ثبت شده است. طبعا ورود اتومبیل به داخل این محدوده ممنوع است و ما خوشحال از اینکه یک جا پارک مناسب نزدیک یکی از دروازه های ورودی شهر قدیمی پیدا کرده ایم، اتومبیل را در این پارکینگ عمومی پارک کردیم. ابتدا ناهار را در یکی از رستورانهای کنار دروازه ورودی شهر صرف کردیم و از مناظر اطراف که جنب و جوش مردم هم قسمتی از آن بود لذت بردیم.
شهر قدیم دوبروونیک چند دروازه قدیمی دارد که یکی از آنها Pile Gate نام دارد. ما از این دروازه وارد شدیم.
پس از عبور از این دروازه به یک بنای مدور مواجه می شوید که دور تا دور آن را شیر آب گذاشته اند و مردم از این آب برای آشامیدن استفاده می کنند. این مکان در روزگار گذشته یکی از جاهایی بود که آب آشامیدنی شهر از آن تامین می شد.
در سمت چپ دروازه، راه پله ای وجود دارد که از طریق آن می توان به بالای دیواره قلعه رفت. البته برای این موضوع باید بلیت تهیه کرد. در سمت راست دروازه ساختمانی قرار دارد که محل برگزاری نمایشگاه موضوعی از آثار سالوادور دالی است. سوژه تابلوهای به نمایش درآمده درباره اسب بود. برای بازدید از این نمایشگاه حداقل یک ساعت زمان نیاز است.
خیابان اصلی شهر قدیمی که بین دروازه Pile و کاخ اسپونزا قرار دارد، خیابان Stradun نامیده می شود. در دو سوی این خیابان که سنگ فرش است،تعداد زیادی مغازه سوغاتی فروشی، بوتیک، رستوران و کافه قرار دارد.
وقتی در این خیابان قدم می زدیم صدای ساز و آواز بلندی را شنیدیم و به دنبال آن عده ای را دیدیم که به دنبال عروس و داماد مشغول پیاده روی در این خیابان بودند و عکاسها مرتب عکس می گرفتند.
در انتهای خیابان برج ساعت و همچنین مجسمه اورلاندو قرار دارد. در زمان بازدید ما در حال مرمت این مجسمه بودند.
کاخ Sponza بنایی متعلق به قرن شانزدهم و از بناهایی است که می بایست از آن بازدید کرد. چند کلیسا با نماهای زیبا در این محدوده وجود دارند که بازدید از آنها را توصیه می کنم.
کاخ Rector بنایی متعلق به قرن ۱۴ است که به موزه تبدیل شده و علاوه بر اشیا قدیمی، مجموعه عکسهایی از زمان جنگ جهانی و تخریب شهر بعد از بمبارانهای پیاپی به نمایش گذاشته شده است. در برخی از این تصاویر، تلاش مردم برای حفظ بناهای تاریخی و همچنین انتقال اشیا با ارزش به مکانهای امن در خور توجه است. یکی از نقاشیهایی که متعلق به قرن ۱۸ است، روایتی را از هرودوت بازگو می کند که ملکه تومیریس که بر اقوامی از سکاها به نام Messagetae حکومت می کرد در یک جنگ کوروش بزرگ را شکست داد و سر او را به خونخواهی پسرش در ظرفی پر از خون گذاشت.
ما تقریبا دو ساعتی را داخل شهر قدیمی پیاده روی کردیم. نمای بافت قدیمی تا حد امکان سعی شده تا دست نخورده باقی بماند. بر روی نمای ساختما نها حداقل مدرن سازی صورت گرفته اما در داخل شما با بناهایی کاملا مدرن و مجهز رو به رو هستید.
بعد تصمیم گرفتیم تا دور تا دور شهر قدیم را از روی دیوار محافظ شهر طی کنیم. که این پیاده روی حدود یک ساعت و نیم طول کشید. مشاهده شهر قدیم با ساختمانهای آجری که سقفهای آنها با سفال هایی به رنگ قرمز پوشیده شده، منظره بسیار زیبایی است. همچنین از بالای باروی شهر می توان نمای زیبایی از خلیج دوبروونیک را مشاهده کرد.
با توجه به فرصت کافی که داشتیم، از بندرگاه کوچک کنار برج های قلعه نیز بازدید کردیم.
هنگام پرداخت قبض پارکینگ متوجه شدم که می بایست ۷۵ یورو بابت هفت ساعت و نیم توقف در این پارکینگ پرداخت کنم. اینجا بود که فهمیدم هر خلوتی بی دلیل نیست! آن هم درست روبروی دروازه اصلی شهر قدیمی. چاره ای نبود جز اینکه این مبلغ را پرداخت کنم تا از دفعه بعد قوانین و تعرفه پارکینگها را قبل از ورود چک کنم.
هنگامی که در محوطه شهر قدیمی مشغول گردش بودیم، نظرم به ارتفاعات مشرف به شهر جلب شد و تصور کردم که احتمالا از آن محل منظره جالبی از شهر را بتوان رویت کرد. به همین دلیل با کمک نقشه گوگل خودمان را به آن محل رساندیم. هوا گرگ و میش شده بود و علاوه بر ما تعداد زیادی با اتومبیل یا تله کابین برای مشاهده غروب زیبای آفتاب بر روی دریای آدریاتیک و با منظره شهر زیبای دوبروونیک به این محل آمده بودند.
برای صرف شام مجددا به شهر برگشتیم و در یک رستوران کاملا سنتی به اصرار فرزندان، پیتزا و پاستا صرف کردیم و قدم زنان از کوچه های زیبای دوبروونیک به خانه برگشتیم.
یکشنبه ۲۰ آگوست:
طبق برنامه می بایست شب را در هتل Elu Iris در شهر اسپلیت اقامت و در طول این مسیر از چند شهر کوچک بازدید کنیم. طبیعت این منطقه چون نمایی از کوه و دریا دارد، بسیار زیباست. بزرگراهی که ما را به شهر اسپلیت می رساند در برخی نواحی بسیار به دریا نزدیک می شود و در برخی از نواحی از طریق تونل هایی از میان تپه ها عبور می کند. ما برای بازدید از روستای Mali Ston وارد شبه جزیره Ston شدیم. روستای Mali Ston به خاطر دیوار سنگی بسیار طویلی که دور آن کشیده شده است، معروف است. در منابع آمده است که دیوار Ston طویلترین دیوار در اروپا است. این دیوار قسمتی از استحکامات این روستا است که ساخت آن از اواسط قرن ۱۴ شروع شد و در اوایل قرن ۱۵ با طول بیش از پنج و نیم کیلومتر به پایان رسید. در طول این دیوار ۴۰ برج (۲۰ برج آن اکنون وجود دارد) و ۵ قلعه ساخته شد. این منطقه از دیرباز یکی از معادن نمک بود و به همین دلیل مورد توجه قرار داشته، هم اکنون نیز تعدادی کارگاه استخراج نمک در این محل فعالیت می کنند. روستای Mali یک روستای ماهیگیری کوچک است که چند هتل در آن ساخته شده است. صدف دریایی یکی از مهمترین و باکیفیت ترین محصولات دریایی این منطقه است. ما صبحانه را در رستوران یکی از این هتلها و در محیطی بسیار آرام و به دور از هیاهوی شهری صرف کردیم. چندین زوج مسن در میزهای اطراف ما نشسته بودند و کاملا مشخص بود که از این محیط لذت می برند. حدود نیم ساعت را در روستا گردش کردیم. فرصت نبود تا به بالای برج و بارو دور روستا برویم و مسیر خود را به سمت شهر Neum ادامه دادیم.
Neum تنها شهر بندری کشور بوسنی و هرزگوین است. تنها منطقه ای که این کشور به دریا دسترسی دارد همین باریکه کوتاه است که کمتر از ۱۰ کیلومتر طول دارد. بوسنی از همین ساحل برای تجارت دریایی خود استفاده می کند. کسانی که می خواهند از دوبروونیک به سمت شمال کرواسی بروند دو راه در پیش رو دارند. یا اینکه وارد شبه جزیره Ston شوند و طول این شبه جزیره را طی کنند و از طریق پل جدید و بسیار زیبای Peljeski به سرزمین اصلی برگردند و به این ترتیب وارد سرزمین بوسنی نشوند.
گزینه بعدی عبور از باریکه ساحلی کشور بوسنی است. برای ورود به این منطقه مجددا پاسپورتها چک می شود. شهر Neum شهر کوچکی است که مشخصا تعداد نسبتا زیادی از ویلاهای ساحلی در آن ساخته شده است و به نظر می رسد که تفرجگاه خوبی برای پولدارهای بوسنیایی باشد. تقریبا هر جا که به دریا راه دارد یا هتل ساخته شده و یا به طریقی اشغال شده است. قبل از ورود به شهر Neum به یک پمپ بنزین رفتیم و علاوه بر بنزین مقداری هم خرید کردیم. نکته جالب این بود که صاحب پمپ بنزین از قبول پول یورو امتناع کرد و گفت که فقط مارک بوسنی و هرزگوین را قبول می کند. حالا نمی دانم این موضوع بخاطر وطن پرستی او بود یا دلیل دیگری هم داشت! بعد گذر از این منطقه به مرزبانی کرواسی می رسیم، ویزاها چک می شود و بار دیگر وارد کرواسی می شویم و به سمت شهر Split حرکت می کنیم.
در مسیر از شهر Komin که در کنار رود Neretva قرار دارد عبور کردیم. در کنار جاده اصلی و در جلگه این رود که به دریای آدریاتیک متصل است محصولات کشاورزی متعددی از جمله هندوانه، انگور، هلو و برخی میوه های فصل فروخته می شود که کیفیت بسیار خوبی دارند. این چندمین باری بود که این رود را در قسمتهای مختلفی که در جریان بود ملاقات می کردیم. رود نرتوا یکی از رودهای اصلی کشور بوسنی و هرزگوین است، از ارتفاعات آلپ دیناریک سرچشمه می گیرد و با گذر از شهرها و روستاهای بسیار و از جمله شهر موستار و کومین به دریای آدریاتیک وارد می شود.
با توجه به کمبود وقت از خیر مسیر ساحلی گذشتیم و مسیر بزرگراه را انتخاب کردیم. این مسیر تقریبا 170 کیلومتر طول دارد و در حدود 2 ساعت طی می شود. بیشتر قسمتهای این راه از میان تپه ماهورهای جنگلی و سرسبز عبور می کند. برای تسهیل تردد، تعداد قابل توجهی تونل احداث شده است. حدود ساعت 3 به شهر ساحلی اسپلیت رسیدیم. اتومبیل را در یک پارکینگ عمومی نزدیک به بلوار ساحلی Riva پارک و ناهار را در “میدان مردم” صرف کردیم.
بافت قدیمی شهر و کوچه پس کوچه های آن بسیار زیباست. کاخ دیوکلیتان که در بافت قدیمی شهر قرار دارد در لیست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. در پایان قرن سوم میلادی، امپراتور روم دیوکلتیان Diocletian کاخ خود را در اینجا ساخت. پس از سقوط امپراتوری روم، کاخ او به خانه های کوچک برای مردم محلی تقسیم شد. مقبره دیوکلتیان به کلیسای جامع تبدیل شد. کلیساهای رومی قرن 12 و 13، استحکامات قرون وسطایی، کاخ های گوتیک قرن 15، و کاخ های دیگر به سبک رنسانس و باروک سایر بناهای ثبت شده را در این محدوده تشکیل می دهند. هر چند اسم این بنا کاخ است اما عملا شامل بیش از ۲۰۰ ساختمان است که توسط دیوار سنگی قدیمی با چهار دروازه احاطه شده است. دروازه ها اسامی مختلفی دارند از قبیل دروازه طلایی، نقره ای، برنزی و آهنی.
ما از سمت دروازه برنزی وارد شدیم. ابتدا از میان دالان نسبتا طویل با تعداد زیادی غرفه، فروش سوغاتی و صنایع دستی عبور کردیم. سپس وارد محوطه ای شدیم که یک سوی آن کلیسا سنت دومنیوس با برج ناقوس قرار داشت و سمت دیگر آن معبد ژوپیتر. معبد ژوپیتر که بعدا به تعمیدگاه تبدیل شد یک بنای دایره ای با گنبد است. در داخل این بنا نقش برجسته هایی از امپراتور دیوکلتیان و خانواده او به چشم می خورد. برای بازدید از این مجموعه می بایست ۹ یورو پرداخت کرد. در کنار کلیسا و زیر یکی از ستونهای طاق های رومی، یک مجسمه اسفینکس(شبیه به مجسمه ابوالهول ولی در ابعاد بسیار کوچکتر) سیاه رنگ قرار دارد که به همراه ۲ مجسمه مشابه در اواخر قرن سوم از مصر به این مکان آورده شد. قطعا یکی از مهمترین بناهای این شهر کلیسا جامع سنت دومنیوس است. کلیسای جامع سنت دومنیوس که به شکل یک هشت ضلعی منتظم می باشد، مجموعه ای از یک کلیسا و یک مقبره امپراتوری رومی(مقبره دیوکلتیان) است و یک برج ناقوس ۵۷ متری دارد. گفته می شود این کلیسا قدیمی ترین کلیسا کاتولیک در جهان است که بنای آن از زمان ساخت دست نخورده باقی مانده و در حال حاضر به همان شکل اولیه استفاده می شود. امپراتور دیوکلتیان رومی در سالهای پایانی قرن سوم، در این شهر قصری برای خود ساخت و پس از آن خود را از سمت امپراتوری بازنشسته کرد.
کوچه و پس کوچه های باریک در بافت قدیمی که مملو از رستوران، بار و مغازه ها است، لذت قدم زدن در این مکان را چند برابر کرده است.
در خارج از محدوده کاخ، میتوان از موزه توهم illusion museum بازدید کرد. همانطور که از اسم آن مشخص است در این موزه با انواع خطاهای حواس آشنا می شوید و حداقل برای یک ساعت سرگرمی خوبی است. ورودیه این موزه ۱۳ یورو است.
همانطور که گفتم، خیابان ساحلی که در مجاور بندر قرار دارد محلی است که بیشتر توریستها زمان زیادی را در آن می گذرانند. اسپلیت یکی از بنادری است که محل توقف کشتی های کروز دریای آدریاتیک است و همین موضوع سبب شده که به رونق آن اضافه شود.
ما در هتل Elu Iris برای یک شب اقامت به همراه صبحانه، ۲۰۰ یورو پرداختیم.
دوشنبه ۲۱ آگوست، ۲۰۲۳:
در ۵ کیلومتری شمالی شهر اسپلیت، شهر باستانی Salona قرار دارد. در این شهر کوچک چندین محوطه باستانی متعلق به دوران روم باستان وجود دارد. همینطور که از پشت نرده های دور محوطه باستانی سرک می کشیدم و سعی می کردم که راه ورود را پیدا کنم، چشمم به پیرمردی افتاد که داخل مجموعه داشت گردش می کرد. از او پرسیدم که چطور میشه به داخل اومد و او درب ورودی که بسته بود را به من نشان داد و همزمان به سمت در آمد. بعد به من گفت که 10 دقیقه زمان دارم تا داخل مجموعه را ببینم. وقتی وارد شدم آمفی تئاتر کوچک این مجموعه را دیدم. از وسایل اطراف آن مشخص بود که شب قبل در این محل کنسرت اجرا شده و پیرمرد نگهبان به آنجا آمده بود تا هماهنگی های لازم را برای تخلیه لوازم انجام دهد. من به سرعت به قسمتهای مختلف این سایت سرک کشیدم. هنوز مرمت کامل در این سایت انجام نشده است و تنها بقایایی از یک شهر قدیمی به همراه کلیسا و تعدادی ستون رومی قابل مشاهده است.
مقصد بعدی شهر Trogir بود. این شهر در جزیره ای به همین نام قرار دارد. این جزیره با پل به سرزمین اصلی متصل است و به راحتی می توان وارد آن شد. اتومبیل را در پارکینگ عمومی پارک کردیم و پیاده در این جزیره کوچک قدم زدیم. شهر تاریخی تروگیر در لیست میراث جهانی ثبت شده است. این شهر توسط استعمارگران یونانی در قرن سوم قبل از میلاد در جزیره کوچکی تاسیس شد. در زمان رومیان شکوفا شد و قدرت خود را به طور قابل توجهی تحت حکومت ونیزی (قرن 13 تا 15) گسترش داد. از نکات قابل توجه این است که این شهر بافت شهری قرون وسطایی خود را به خوبی حفظ کرده است.
کلیسا جامع St Lawrence شاید مهمترین بنای این شهر باشد که یک برج ناقوس هم دارد و درست در روبروی آن برج ساعت قرار دارد که به نظر قدیمی می آید. تزیینات ورودی کلیسا که بر روی ستون از جنس مرمر سفید انجام شده، بسیار زیبا و راوی قصه ای است که می بایست جذاب باشد. پایه ستون اینطور به نظر می رسد که بر روی دوش مردانی از اقوام مختلف است. به طور مشخص تعدادی از آنها لباس هایی بر تن دارند که در آن زمان به مسلمانان تعلق داشته است. بر روی یک ستون نقش آدم و بر روی دیگری حوا، نقش بسته است. انسانهایی را می توان مشاهده کرد که در کنار حیوانات مشغول کارهای روزمره هستند. در قسمتهای فوقانی نقشی از قدیس ها و فرشتگان وجود دارد.
توصیه می کنم که از بخشی از دیوار قدیمی دور شهر که متعلق به قرن 14 است بازدید کنید و در ادامه آن به قلعه Kamerlengo که در جنوب غربی جزیره ساخته شده، برسید و از فراز برج و بارو آن، منظره زیبایی از دریای آدریاتیک و شهر قدیمی را مشاهده کنید. برای بازدید از این جزیره کوچک حداقل دو ساعت زمان اختصاص دهید.
در ادامه مسیر به سمت شمال کرواسی، بعد از عبور از تاکستانهای معروف پریموستن به شهر کوچک و ماهیگیری Primosten رسیدیم که مثل تمامی شهرهای کنار دریای آدریاتیک دارای یک بافت قدیمی با کوچه های سنگفرشی و کلیسا مرکزی است.
برای رسیدن به مقصد بعدی که شهر Sibenik بود از مناطق کوهستانی با پوشش جنگلی که در بیشتر جاها، منظره زیبایی به دریا داشت، عبور کردیم.
با ورود به شهر شیبنیک، بلافاصله به سراغ کلیسا سنت جیمز که در لیست میراث جهانی قرار دارد رفتیم.
این کلیسا ترکیبی از معماری کلیساهای گوتیک و رنسانس است و در سه مرحله بین سالهای 1431 و 1535 ساخته شد. سبک آن به سبک گوتیک ونیزی آغاز شد، اما توسط دو معمار بعدی به رنسانس تبدیل شد. از نکات جذاب در مورد این کلیسا وجود 74 مجسمه سر کوچک از افراد نامی این شهر است. همچنین گفته می شود برای ساخت آن فقط از تخته سنگهای جزیره براک استفاده شد. تفاوت عمده ای که این کلیسا با سایر کلیساهای این منطقه دارد این است که تمام قسمتهای این کلیسا از سنگ ساخته شده است. برای مثال سقف کلیسا از قطعات سنگی بزرگ که شباهتی به سقفهای سفالی ولی در ابعاد بزرگ دارد ساخته شده است. این سنگها طوری تراش داده شده اند که ضخامت نسبتا کمی دارند ولی به شکل منحنی هستند و وقتی در جای خود قرار می گیرند روی هم قفل می شوند. در موزه ای که در نزدیک کلیسا قرار دارد می توانید با برخی از اشیا و همچنین نحوه ساخت کلیسا آشنا شوید.
در یکی از طبقات این موزه ماکت کلیسا و در کنار آن یک صفحه نمایش متصل به کامپیوتر قرار دارد. بازدیدکنندگان می توانند بازسازی این کلیسا را با قطعاتی که کامپیوتر در اختیار آنها قرار می دهند شبیه سازی کنند. هر کس که این کار را در زمان کمتر انجام دهد می تواند نامش را با توجه به رکورد ثبت کند. تقریبا همه بازدیدکنندگان زمانی از بازدید خود را صرف انجام این بازی می کنند که اکثرا موفق به انجام کامل آن نمی شوند. بعد از اینکه بازدید از موزه را انجام دادم به همین طبقه برگشتم تا بتوانم این بازی را امتحان کنم. وقتی با تلاش زیاد کلیسا را بازسازی کردم و خواستم اسم خودم را در لیست افرادی که در این روز این بازی را با موفقیت به پایان رسانده اند ثبت کنم، متوجه شدم که اسم پسر 9 ساله من در صدر لیست و با بهترین رکورد زمانی قرار دارد. بعد که از او درباره این بازی پرسیدم به من گفت که خیلی آسان بوده!!!! اینجا بود که متوجه اختلاف نسلهای مختلف شدم!
خوشبختانه جمعیت توریست هایی که از این شهر بازدید می کنند نسبت به برخی دیگر از شهرهای کنار دریای آدریاتیک که ما از آنها بازدید کردیم کمتر است و این امکان را به ما داد تا با راحتی بیشتری در کوچه و خیابانهای باریک آن گردش کنیم.
مقصد نهایی ما شهر Zadar در فاصله یک ساعتی شمال شیبنیک بود. این شهر یکی از معروفترین شهرهای ساحلی آدریاتیک است. این شهر ابتدا در یک شبه جزیره بنا شد و سپس گسترش پیدا کرد. شهر قدیم در همین شبه جزیره قرار دارد. یک بلوار ساحلی دور تا دور این شبه جزیره کشیده شده است. قدمت بیشتر بناهای تاریخی این شهر به دوره روم و قرن 4 بر می گردد. از این مجموعه می توان به کلیسا جامع سنت آناستازیا و باسیلیکای مسیحی و همچنین بقایای فروم رومی اشاره کرد. کلیسای سنت دوناتوس، یک ساختمان مدور با یک گنبد است و گفته می شود بزرگترین ساختمان پیش رومانسک در کرواسی است. این کلیسا بخاطر شکل خاصی که دارد می بایست مورد توجه قرار گیرد. این کلیسا علاوه بر 6 ستون اصلی ، دارای 2 ستون به سبک ستونهای رومی نیز می باشد. توسط یک راه پله حلزونی می توان به طبقه دوم آن دسترسی پیدا کرد.
در مجاورت این کلیسا، برج ناقوس و در پشت آن کلیسا سنت آناستازیا قرار دارد.
یکی از مکانهای معروف شهر زادار، ارگ دریایی آن است. در ساحل شمال غربی این شبه جزیره در سال 2005، معماری به نام نیکولا باشیچ مجموعه ای از لوله های پلی اتیلن و محفظه ای برای تشدید کردن صدا در ساحل دریا کارگذاشت به شکلی که با ورود آب به داخل آنها توسط امواج دریا، اصوات مختلفی ایجاد می شود که با ارتفاع، شدت و قدرت امواج رابطه مستقیم دارد. در این قسمت از ساحل پله هایی از جنس سنگ مرمر و به سمت دریا کار گذاشته شده که بازدیدکنندگان زیادی روی آنها می نشینند و از صدای ارگ دریایی لذت می برند. کمی جلوتر به سازه جالب دیگری بر می خوریم که Greeting to the sun نام دارد. در کف زمین 300 قطعه صفحه شیشه ای چند لایه که قابلیت جذب انرژی خورشیدی در طی روز دارد، قرار داده شده است. این صفحات پس از غروب آفتاب، نمایشی زیبا از رنگهای مختلف را کنار آب ایجاد می کنند. این قسمت از ساحل محل تفریح و قدم زدن اهالی بومی و بسیاری از توریست هایی است که به زادار سفر می کنند. ما تقریبا سه ساعت را در همین منطقه گذراندیم و از شنیدن صدای ارگ دریایی و همچنین مناظر زیبا، لذت بردیم.
از مکانهای دیدنی دیگر این شهر، دیوار دفاعی سنگی اطراف آن است که به استحکامات ونیزی مشهور می باشد. این استحکامات در لیست میراث جهانی ثبت شده اند.
سه شنبه 22 آگوست:
صبح به سمت یکی از معروفترین سایتهای طبیعی کرواسی که در لیست میراث جهانی قرار دارد، حرکت کردیم. مجموعه دریاچه ها و آبشارهای پلیتویچ Plitvice در 150 کیلومتری شمال شرقی Zadar و بعد از منطقه حفاظت شده Velebit با کوههای زیبایش قرار دارد و بزرگترین و قدیمی ترین پارک ملی کرواسی می باشد. در منطقه حفاظت شده Velebit می توان قسمتی از جنگلهای درختان راش که از آخرین دوران یخبندان به جا مانده اند را دید.
تقریبا دو ساعت طول کشید تا به پارک ملی پلیتویچ رسیدیم. اتومبیل را در پارکینگ عمومی پارک کردیم و بعد از تهیه بلیط ورودی به یکی از ورودی های پارک رفتیم. این منطقه از 16 دریاچه کوچک و بزرگ پلکانی که با هم اختلاف ارتفاع دارند تشکیل شده است. معمولا آب دریاچه ای که ارتفاع بالاتر دارد به تشکیل یک یا چند آبشار به دریاچه پایین تر می ریزد.
این دریاچه ها که در حوضه‌ای از سنگهای کارستیک، عمدتاً دولومیت و سنگ آهک قرار گرفته‌اند به دلیل زیبایی منظره و رنگ های متمایز خود از لاجوردی تا سبز، خاکستری یا آبی شناخته شده اند. رنگ دریاچه ها به طور مداوم بسته به مقدار مواد معدنی یا گیاهان و موجودات(خزه، جلبک و باکتری) در آب و زاویه تابش نور خورشید تغییر می کنند.
بازدیدکنندگان از مسیرهای ویژه ای که در نظر گرفته شده است می توانند از لا به لای این دریاچه و آبشارها عبور کنند و از دیدن آنها لذت ببرند. حتی برای عبور از روی یکی از این دریاچه ها قایق در نظر گرفته شده است. برای اینکه عبور و مرور بازدیدکنندگان به طبیعت این منطقه صدمه وارد نکند، در بسیاری از مکانها، پلها و مسیرهای چوبی نصب شده است. متاسفانه شنا در دریاچه ها ممنوع است! نهایتا پس از طی ۸ کیلومتر با رسیدن به پایان مسیر، بازدیدکنندگان توسط اتوبوس به درب ورودی منتقل می شوند.برای بازدید از این سایت بسیار زیبا حداقل به ۵ ساعت زمان نیاز است. بلیت ورودی در زمان سفر ما برای بزرگسالان ۴۰ یورو و زیر ۱۸ سال ۱۵ یورو بود.
مقصد بعدی ما شهر بندری Rijeka ری یکا بود. این شهر که تقریبا دو ساعت و نیم با دریاچه های پلیتویچ فاصله دارد سومین شهر پرجمعیت کرواسی است و در سال ۲۰۲۰ به عنوان پایتخت فرهنگی اروپا معرفی شد. در مرکز شهر کلیسا کاپوچین با نمای آجری قرمز و سنگ مرمر سفید قرار دارد. دو ردیف راه پله قرینه از سطح خیابان دسترسی به کلیسا را امکان پذیر می کند.
بافت قدیمی شهر به سایر شهرهای این منطقه که قدمت رومی دارند، شبیه است. کوچه های باریک و سنگ فرشی که معمولا به یک محوطه با کلیسا مرکزی متصل هستند. شهر ری یکا پس از زلزله شدید در سال ۱۷۵۰ صدمه شدید دید و بسیاری از ساختمانهای آن که قدمت قرون وسطایی داشتند از بین رفت.
ما بعد از صرف شام در یکی از رستورانهایی که میز و صندلیش را در کنار خیابان چیده بود به سمت شهر Pula حرکت کردیم. این مسیر ۱۱۰ کیلومتری را با توجه به کیفیت بسیار خوب اتوبان، در کمتر از یکساعت طی کردیم.
اقامت ما در هتل Aurora بود که برای یک شب به همراه صبحانه ۲۰۰ یورو پرداخت کردیم.
چهارشنبه ۲۳ آگوست:
شهر بندری Pula دارای چندین اثر تاریخی مهم است که یکی از آنها Pula Arena یا آمفی تئاتر است. نقشه این بنا شبیه به کولوسئوم شهر رم است و گفته می شود از لحاظ بزرگی ششمین بنا با این سبک معماری است. دیوار بیرونی آن از سنگ آهک ساخته شده است . قسمت رو به دریا از سه طبقه تشکیل شده در حالی که قسمت روبروی آن که در شیب ساخته شده تنها دو طبقه دارد. حداکثر ارتفاع دیوار خارجی حدود ۳۰ متر است. دو طبقه اول هر کدام دارای 72 طاق هستند، در حالی که طبقه آخر از 64 دهانه مستطیل شکل تشکیل شده است. گنجایش آن در زمانی که همه طبقات سالم بودند حدود ۲۳ هزار نفر بود، ولی در حال حاضر ظرفیت آن ۵۰۰۰ نفر است و اغلب برای برگزاری کنسرت استفاده می شود. این بنا از زمان ساخت (۲۷ قبل از میلاد تا ۶۸ بعد از میلاد) تا کنون مورد استفاده قرار گرفته است و مرتب در طول زمان مرمت شده که آخرین بار آن در سال ۱۹۳۲ بود. بازدید از این بنا که ورودی آن ۱۰ یورو است، حداقل یکساعت و نیم زمان می برد.
شما می توانید علاوه بر سکوها و محوطه خارجی، از راهرو زیر زمین که روزگاری گلادیاتورها به همراه حیوانات وحشی عبور می کردند و امروز به موزه کوزه های سفالی تبدیل شده بازدید کنید. در این موزه انواع مختلف کوزه ها و ظروف سفالی با کاربری خاصی که داشتند به نمایش گذاشته شده است. برای مثال شکل کوزه هایی که برای نگهداری گندم استفاده می شده با کوزه هایی که برای نگهداری و حمل و نقل شراب یا روغن زیتون بکار می رفته، کاملا متفاوت است.
تعدادی از دروازه های قدیمی شهر هنوز پابرجاست ما از کنار دروازه هرکول که یک دروازه سنگی متعلق به قرن اول قبل از میلاد است و مجسمه ای از سر هرکول بر بالای آن نصب شده عبور کردیم و از دروازه دوقلو که دارای دو طاق کنار هم است، وارد بافت قدیمی شدیم.
شاید جالب ترین مکان دیدنی در Pula ، مجموعه تونلهای زیرزمینی باشد که به صورت شبکه در زیر بافت قدیمی گسترش یافته است. به این تونل ها Zerostrasse گفته می شود و در خلال جنگ جهانی اول به دستور پادشاهی اتریش_مجارستان ساخته شده اند. ما وارد یکی از این تونلها شدیم و بعد از طی کردن حدود 200 متر به یک میدانگاه رسیدیم که شاخه های دیگری از تونلهای دیگر به آن وارد می شدند. البته ورودی برخی از آنها مسدود بود و تنها می شد وارد دو یا سه تای دیگر شد. سراسر این تونلها که عرض آنها بین ۳ تا ۶ متر و ارتفاعشان بیش از دو و نیم متر بود کاملا بازسازی شده اند و در قسمتهایی از آن نمایشگاهی از عکسهای قدیمی شهر و به ویژه تصاویری از این تونلها به نمایش گذاشته شده بود. برخی تصاویر حاکی از آن بود که در زمان جنگ از این تونلها به عنوان پناهگاه و انبار مهمات استفاده می شد. بر روی تابلو راهنما نوشته شده بود که این شبکه زیرزمینی در دو سطح ساخته شده است. همچنین این تونل به طور مستقیم به قلعه متصل است و بازدید کنندگان این امکان را دارند تا از طریق آسانسور مستقیما به بالای قلعه بروند از منظره شگفت انگیز آن لذت ببرند.
وقتی از تونل خارج شدیم خودمان را درست در آنسوی شهر یافتیم و کمی بعد به معبد آگوستوس رسیدیم. معبد آگوستوس در فاصله قرن دوم پیش از میلاد تا سال 14 بعد از میلاد ساخته شد و در کنار آن دو معبد دیگر نیز وجود داشته که تخریب شده اند. البته از ستونهای یکی از آنها برای ساخت یک ساختمان که هم اکنون موجود است استفاده شده است. معبد آگوستوس 6 ستون کورینتیانس دارد و در حال حاضر به موزه بسیار کوچک تبدیل شده است.
همینطور که در کوچه های سنگفرشی و زیبای شهر قدم می زدیم به تاق پیروزی Sergii رسیدیم که در سال 27 قبل از میلاد برای یادبود سه عضو یک خانواده ساخته شد. این طاق کوچک یک جفت ستون کورنتی تاج‌دار و منقش به فرشتگان بالدار است که به نماد شهر Pula تبدیل شده است.
برای اینکه بافت قدیمی و همچنین بندرگاه زیبای شهر Pula را خوب ببینید نیاز به چندین ساعت صرف زمان است. متاسفانه به خاطر برنامه فشرده ای که داشتیم نتوانستیم بیش از این در این شهر دوست داشتنی بمانیم و پولا را به مقصد شهر پورچ Porec ترک کردیم. مهمترین بنای این شهر مجموعه باسیلیکا Euphrasian است که در سال 553 در زمان اسقف Euphrasius بر روی ویرانه های کلیسای قدیمی‌تر ساخته شد.
علی رغم اینکه تمام اجزای اساسی مانند کلیسا، کلیسای یادبود، دهلیز، غسل تعمید و کاخ اسقفی به خوبی حفظ شده اند، اما در طول زمان دستخوش تغییراتی نیز شده اند. موزاییک های دیواری توسط استادان بیزانسی و موزاییک های کف توسط کارشناسان محلی اجرا شده است. موزاییک ها شاخص ترین نماد این مجموعه هستند و بیشترین توجه به آنها شده است.
مخصوصا از موزاییک هایی با زمینه طلایی برای بیان برخی از روایتهای تاریخی و مراسم و قصه های دینی استفاده شده است. در زیر طاق عبادتگاه کلیسا، با استفاده از همین موزاییکها تصویر اسقف افراسیوس که مدل همین کلیسا را در دست دارد در میان قدیسان دیده می شود.
شهر Porec ، بندر ماهیگیری است که قسمت قدیمی آن در یک شبه جزیره کوچک ساخته شده است. قدمت این شهر نیز مثل بسیاری از شهرهای این منطقه، به سده های نخستین میلادی باز می گردد. بافت قدیمی شهر شامل کوچه و خیابانهای باریک سنگفرشی شده است که به یک میدانگاه مرکزی که کلیسا و برج ناقوس در آن قرار دارد منتهی می شوند.
حدود ساعت 5 به سمت روستای Motovun حرکت کردیم(تقریبا نیم ساعت با Porec فاصله دارد). نمای این روستا از دور بسیار زیباست زیرا بر روی یک تپه و در وسط یک دشت سبز ساخته شده است.
ما اتومبیل را نزدیک روستا پارک کردیم و با کمی پیاده روی و عبور از یک دروازه سنگی وارد روستا شدیم. کلیسا روستا بر مرتفع ترین محل احداث شده است و میدانگاه دور آن محل مناسبی برای رستورانها و فروشگاههای سوغاتی فروشی است. منظره دشت از فراز روستا بسیار زیباست و همین موضوع سبب شده که یک سایت پرش با پاراگلایدر برای علاقه مندان به این رشته در این روستا تاسیس شود.
در ادامه مسیر به سمت مرز اسلوونی، به روستای Buje رسیدیم. این روستا که یک روستای قرون وسطایی است بر روی یک تپه قرار دارد و به نگهبان ایستریا معروف است. ایستریا بزرگترین شبه جزیره در دریای آدریاتیک است. این شبه جزیره در راس دریای آدریاتیک بین خلیج تریست و خلیج کوارنر واقع شده است و بین سه کشور کرواسی، اسلوونی و ایتالیا مشترک است که البته بیشترین سهم را کشور کرواسی دارد.
چون هوا داشت کم کم تاریک می شد، خودم را به سرعت به مرکز روستا رساندم. کلیسا مرکزی روستا در محوطه میدانگاهی روستا ساخته شده است و در کنار آن برج ناقوس قرار دارد. نمای خارجی کلیسا علی رغم سادگی بسیار زیبا و از سنگهای تراش نخورده ساخته شده است.
وقتی خواستم وارد کلیسا شوم، خانم و آقایی که لباس بسیار رسمی پوشیده بودند به من سلام کردند و یک بروشور به من دادند. از تصویر روی بروشور متوجه شدم که مربوط به یک کنسرت پیانو است. داخل کلیسا صدای پیانو پخش می شد ولی کسی پشت پیانو بزرگ انتهای سالن کلیسا نبود. تزیینات و نقاشی های داخل کلیسا به اندازه ای که حداقل یک ربع را در آنجا بگذرانم، جذاب بود. در این مدت مرتب بر جمعیتی که بر روی صندلی های کلیسا می نشستند افزوده می شد. احساس کردم که یواش یواش به زمان برگزاری کنسرت نزدیک می شویم. به همین خاطر کلیسا را ترک کردم.
روستای Buje نمونه بسیار خوبی از روستاهای قرون وسطایی در شبه جزیره ایستریا است و حتما می بایست برای بازدید از آن زمان کافی را در نظر گرفت.
ما در ادامه سفر پس از گذر از مرز وارد کشور اسلوونی شدیم.
افشین ایران پور
کانون گردشگران جوان ایران
