سفر به آنسوی تنگه هرمز، شبه جزیره مسندم-عمان

ارسال شده توسط: admin در 1396/11/28 در سال96 2 دیدگاه 5,238 بازدید

سفر به آنسوی تنگه هرمز، شبه جزیره مسندم-عمان

وقتی درباره تنگه هرمز صحبت می شود، ما همیشه به سمت ایرانی آن و موقعیت ویژه سوق الجیشی آن فکر می کنیم در صورتی که آنسوی این تنگه نیز به اندازه این سوی آن اهمیت دارد. وقتی که به نقشه این منطقه نظر بیافکنید، متوجه خواهید شد که پیشرفتگی خشکی به داخل آب که تنگه هرمز را بوجود آورده است، مربوط به سرزمینی کوهستانی است که متعلق به کشور عمان است. این استان از کشور عمان، مسندم نام دارد و چون از سمت شمال به دریای عمان و خلیج فارس و از سمت جنوب توسط کشور امارات متحده عربی در بر گرفته شده است، بنابراین عملا از سرزمین اصلی عمان جدا افتاده است و تنها دسترسی زمینی آن از کشور امارات و از طریق دو مرز زمینی به نامهای “داره” و “دیبا” می باشد. البته از طریق فرودگاه خصب امکان ارتباط روزانه با مسقط وجود دارد.

سفر یکروزه ما در اوایل دیماه ۱۳۹۶ و از دبی انجام شد. برای رسیدن به مرز زمینی “داره” باید علاوه بر شیخ نشین دبی، از امارتهای شارجه، عجمان، ام القوین و راس الخیمه گذر کرد. بسیاری کشور امارات را با نام دبی می شناسند و تداعی آنها از دبی هم آسمانخراشها، اتوبانهای عریض، اتومبیلهای لوکس و هتلهای پنج ستاره است. ولی هنگامی که شما به تدریج دبی را ترک می کنید و به سمت شمال می رانید کم کم از مفاهیم مدرنیته فاصله می گیرید. با گذر از راس الخیمه، به تعداد روستاهای کوچک که عمدتا روستاهای ماهیگیری هستند افزوده می شود. شکل مغازه ها و خانه ها بیشتر سنتی شده و شباهت عجیبی به روستاها و شهرهای کوچک ایرانی در حاشیه خلیج فارس و بخصوص جزیره قشم پیدا می کنند. حتی چهره مردم نیز بیشتر شبیه به آن افراد می شود. به آن صورت از ماشیتهای بسیار لوکس خبری نیست و زندگی تصنعی کمتر به چشم می خورد. با گذر از راس الخیمه، به منطقه کوهستانی نزدیک می شویم. این کوهها ادامه رشته کوه حجر است که از حاشیه شمال شرقی عمان شروع شده و با گذر از امارتهای فجیره و راس الخیمه به شبه جزیره مسندم می رسند. این کوهها بیشتر صخره ای با شیب تند می باشند و با پیشروی به داخل دریا علاوه بر ایجاد خلیجهای کوچک، مکان مناسبی هم برای ماهیگیری و غواصی ایجاد کرده اند. لذا تعداد قابل ملاحظه ای از توریستها را برای تفریحات آبی جذب می کنند. از دبی شما می توانید از طریق آژانسهای مسافرتی تورهای یکروزه یا دو روزه را برای سفر به این منطقه بخرید. فقط باید به خاطر داشته باشید که مشکل ویزای مجدد ورود به امارات را حل کنید زیرا افرادی که از ایران به امارات سفر توریستی می کنند ویزای یکبار ورود به کشور دارند و با خروج ار امارات و ورود به عمان، عملا ویزای آنها باطل می شود و مجددا نمی توانند به امارات برگردند مگر اینکه ویزای اقامتی داشته باشند یا از پاسپورت کشورهایی استفاده کنند که برای ورود به امارات نیاز به ویزا نداشته باشند.

با عبور از شهر الجیر به منطقه مرزی “داره” میرسیم. از دبی تا “داره” حدود ۱۵۰ کیلومتر راه است. اتومبیل خود را باید پارک کنید و به داخل ساختمان گمرک بروید. افسر گذرنامه پاسپورتها را چک می کند مهر خروج می زند و برای خروج اتومبیل برگه خروج صادر می کند. از ما مقدار ۱۵۰ درهم هم گرفتند که من نفهمیدم بابت چه چیزی بود!!!! سپس سوار اتومبیل می شویم و از دروازه کشور امارات خارج می شویم و وارد محوطه گمرکی کشور عمان می شویم. مجددا اتومبیل را متوقف کرده و وارد ساختمان گمرک و گذرنامه می شویم. فرم مخصوص را کامل می کنیم و به همراه مدارک اتومبیل که بیمه نامه کشور عمان را هم داشته باشد به همراه پرداخت ۵ ریال عمانی بابت هر نفر به افسر گذرنامه تحویل می دهیم و او هم ویزای عمان را به همراه مهر ورود در گذرنامه ثبت می کند. این ویزا برای یکماه اعتبار دارد. سپس سوار اتومبیل شده و از مرز گذر می کنیم. جاده از کنار دریا عبور می کند و در بسیاری از مناطق نیز فاصله کوهها تا ساحل به حدی کم است که برای ساخت جاده مجبور شده اند مقداری از ساحل را سنگریزی کنند. خلیج های کوچک که حاصل پیشرفت آب در لابه لای کوههای صخره ای است مناظر بسیار زیبایی را به وجود آورده است. در مسیر از چند روستای ماهیگیری عبور می کنیم که در کنار همین خلیج ها ایجاد شده اند. از تجملات کشور امارات در اینجا خبری نیست و حتی به نظر می آید که مردم فقیری دارد. به ناچار در قسمتی از مسیر مجبوریم تا به بالای صخره ها برانیم.

حالا مناظر زیباتری را در پیش رو داریم. این فرصت را پیدا می کنیم تا با خروج از جاده اصلی محل خوبی را برای تماشای تنگه هرمز پیدا کنیم. با چشم غیر مسلح هم می توان سواحل جزایر لارک، قشم و هنگام را در دور دست دید.

قبل از رسیدن به شهر خصب که مرکز استان مسندم است، به پارک ساحلی می رسید که منطقه وسیع با ساحلی بسیار زیباست که برای شنا و تفریحات آبی مناسب است. از تعداد چادرهای مسافرتی که برپاست، مشخص است که اقامت شبانه در آنجا وجود دارد. تعداد دیگری چادر وجود دارد که جهت فروش مواد غذایی استفاده می شوند که فعلا تعطیل است.

ما ساعتی را در کنار ساحل گذراندیم و سپس به سمت خصب حرکت کردیم. فاصله مرز تا شهر خصب کمتر از ۵۰ کیلومتر است ولی با توجه به پیچ و خم جاده و شکل کوهستانی آن، حداقل یکساعت و نیم زمان برای پیمودن این مسیر لازم است. شهر خصب حدود ۱۷۰۰۰ نفر جمعیت دارد. ارتباط این شهر با سرزمین اصلی عمان از طریق فرودگاه و همچنین مسیر دریایی است. دو مرز زمینی نیز با کشور امارات دارد. خصب شهر بسیار آرامی است که عمده درآمد مردم آن از طریق ماهیگیری و همچنین توریستهایی است که اکثرا برای مدت کوتاه یک روز و حداکثر دو شب به این منطقه سفر می کنند. هتلهای زیادی ندارد و از رستورانهای خوب هم خیری نیست. شاید بهترین تفریح در این منطقه سوار شدن بر قایقها و کشتی هایی است که تورهای ماهیگیری ، گشتهای دریایی، غواصی و حتی تماشای دلفینها را ترتیب می دهند. قلعه خصب هم نزدیک بندرگاه قرار دارد. حدود ساعت چهار بعد از ظهر بود که ما تصمیم گرفتیم نهار بخوریم ولی غیر از رستوران کوچکی که مجاور پمپ بنزین خروجی شهر قرار داشت، هیچ کدام غدای آماده نداشتند. البته غذای آن رستوران هم درجه یک نبود ولی برای آن شرایط مناسب بود.

در مسیر برگشت مجددا سری به پارک ساحلی زدیم که تعداد اتومبیلهای پارک شده در آنجا بسیار بیشتر شده بود و در تعدادی از چادرها نیز بساط غذای آماده برای فروش کم کم مهیا می شد. به نظر می آید که عمده تفریح ساکنین، در این پارک ساحلی است. مسیر برگشت تا مرز را به آرامی پیمودیم و از مناظر خصوصا در غروب آفتاب لذت بردیم.

در مرز عمان مهر خروج بر روی پاسپورت زده شد و در قسمت اماراتی هم بعد از چک کردن ویزای معتبر، مهر ورود زده شد و وارد امارات شدیم.

با توجه به مطلوب بودن دمای هوا، نکته ای که نظر ما را جلب کرد این بود که در سراسر اتوبان از راس الخیمه تا نزدیکیهای عجمان، تعداد نسبتا زیادی از افراد، عمدتا با اتومبیلهای شاسی بلند به شنزارهای کنار اتوبان رفته بودند و در بیابان با افروختن آتش یا باربیکیو مشغول تفریح بودند. مشخصا تعدادی هم که به نظر با تجربه تر بودند از باطری ماشینهایشان روشنایی مناسبی برای خود فراهم کرده بودند.

سفر ما در ساعت ۹ شب با ورود به دبی به پایان رسید. این سفر ۱۲ ساعنه ، که ۴۰۰ کیلومتر است به نظر تفریحی مناسب برای افرادی است که در امارات زندگی می کنند.